മാംഗല്യം തന്തുനാനേ...

ആഗോളതലത്തിലെ സാമ്പത്തികമാന്ദ്യവും അറബിമുതലാളിമാരുടെ  തൊഴിലാളിവിരുദ്ധനടപടികളും   കാരണം ബൂലോക ബ്ലോഗർമാർ തൂലിക മടക്കി വെച്ച്‌ നാവടക്കി പണിയെടുക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ, വരണ്ട്‌ മരുഭൂമിയായിത്തീർന്നിരുന്ന ബൂലോകത്തേക്ക്‌ സുന്ദരനും, സുശീലനും, നിർമ്മലനുമായ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ വലതുകാൽ വെച്ച്‌ നടന്ന് കയറി. കയറിക്കഴിഞ്ഞ്‌ ആരെങ്കിലും സ്വാഗതം ചെയ്യുമെന്ന് കരുതി കാത്തിരുന്നു. ആരും വന്നില്ല. ചുറ്റും വരണ്ട ചൂടുമണലാരണ്യം മാത്രം. ഇവിടെയുണ്ടായിരുന്നെന്ന് പറയപ്പെടുന്ന മനുഷ്യരൊക്കെ എവിടെപ്പോയി?????

          അങ്ങനെ  മഞ്ഞളിച്ചിരിയ്ക്കുന്ന അവന്റെ ബ്ലോഗിലേയ്ക്ക്‌ ഗണപതിയായി, കടിഞ്ഞൂൽ വായനക്കാരനായി അരീക്കോടന്‍ സാറെത്തി...
"ഹ ഹ ഹ.ഹ്യൂമറസ് ലി റ്റോൾഡ്‌"
എന്ന് അഭിപ്രായം രേഖപ്പെടുത്തി മടങ്ങി. ആദ്യാഭിപ്രായത്തിന്റെ ബലത്തിൽ അവൻ നിർഭയം, നിരന്തരം പല പല ബ്ലോഗുകളിലായി ആയിരക്കണക്കിനു കമന്റുകൾ വാരി വിതറി. കമന്റുകൾ കമന്റുകളായി വരാനും തുടങ്ങി. പതിവായി പലരും വന്നു തുടങ്ങി. ബ്ലോഗെന്നാൽ വിശാലമനസ്കനെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയിരുന്ന അവനോട്‌ പലരും അത്‌ ചേർക്കൂ ഇത്‌ ചേർക്കൂ എന്നോക്കെ പറഞ്ഞിട്ട്‌ പോകാനും തുടങ്ങി. അങ്ങനെ മനോമോഹനശിങ്കമായി മൗനിയായി അന്തം വിട്ട്‌ നിന്ന അവന്റെ തലയ്ക്ക്‌ മുകളിൽ പതിനാലു വാട്ടിന്റെ സി.എഫ്‌.എൽ കത്തി. അഭിപ്രായം പറഞ്ഞവരോട്‌ തന്നെ ഫോളോവർ ഗാഡ്ജറ്റ്‌ എങ്ങനെ ചേർക്കാം എന്ന് ചോദിയ്ക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. സ്വന്തം ബ്ലോഗിലും അവരുടെ ബ്ലോഗിലും ചോദിച്ചു..

        സ്ഥലപരിചയം ഇല്ലാത്തയാൾ കോട്ടയം ടൗണിൽ വന്ന് വഴി ചോദിച്ചാൽ ചോദ്യം കേൾക്കുന്നയാൾ വല്ലാത്തൊരു പുച്ഛഭാവത്തോടെ , തലയുയർത്തി, ചുണ്ട്‌ വക്രിച്ച്‌  'ആ ' എന്ന് പറയുന്നത്‌ പോലെയുള്ള അനുഭവം. ആരും അവനെ മൈൻഡ്‌ ചെയ്തില്ല. അവസാനം സധൈര്യം അവൻ സ്വന്തമായി ഫോളോവർ ഗാഡ്ജറ്റ്‌ ചേർക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. അവന്റെ സെറ്റിങ്ങ്സും, ബ്ലോഗർ സെറ്റിങ്ങ്സും തമ്മിൽ പൊരുത്തപ്പെടാതിരുന്നതു കൊണ്ട്‌ അത്‌ ചേർന്നുമില്ല. ഒരു പോസ്റ്റ്‌ ഡിലീറ്റ്‌ ആകുകയും ചെയ്തു.

അറിയാൻ മേലാത്ത പണിയ്ക്ക്‌ ഇനിയില്ല എന്നുറപ്പിച്ച്‌ സ്വന്തം ബ്ലോഗിനെ ചരമക്കോളത്തിലിട്ടേക്കാം എന്ന് തീരുമാനിച്ച്‌ ഉറങ്ങാൻ കിടന്ന അവനെ ഞെട്ടിച്ച്‌ കൊണ്ട്‌ പിറ്റേന്ന് ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ മെയിൽ വന്നു. ഫൈസൽ ബാബുവിനോട്‌ പറഞ്ഞാൽ ഫോളൊവർ ഓപ്ഷൻ ചെയ്ത്‌ തരുമെന്ന ആ മെയിൽ വായിച്ച അവൻ സന്തോഷിച്ചു. പിന്നെ ഫേസ്ബുക്കിൽ അദ്ദേഹത്തെ തെരഞ്ഞ്‌ കണ്ടുപിടിച്ച്‌ ആവശ്യം അറിയിച്ചു. പുതുമുഖത്തോട്‌ അതീവ കാരുണ്യത്തോടെ പെരുമാറിയ ഫൈസലിക്ക അവന്റെ ബ്ലോഗിനെ മനുഷ്യർക്ക്‌ വായിക്കാൻ പറ്റിയ വിധത്തിൽ ആക്കിക്കൊടുത്തു. അവൻ പിന്നെ കൂടുതൽ കൂടുതൽ ബ്ലോഗുകളിൽ എത്താനും അഭിപ്രായം പറയാനും തുടങ്ങി.

    അങ്ങനെ 'കോളാമ്പി 'എന്ന ബ്ലോഗും സുധി അറയ്ക്കൽ എന്ന പേരും കുറച്ച്‌ ബ്ലോഗർമ്മാരൊക്കെ അറിയാൻ തുടങ്ങി.

       ബ്ലോഗ്‌ ചെയ്യണമെന്ന ആഗ്രഹത്താൽ ബ്ലോഗിലെത്തി, ആഗ്രഹം സാധിച്ച്‌ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അത്യാഗ്രഹം ലിങ്കിന്റെ രൂപത്തിലെത്തി. ബ്ലോഗിൽ ലിങ്കിടാൻ പഴയ പെൺകുട്ടി വീണ്ടും സഹായിച്ചു. അതാ വരുന്നു ദുരാഗ്രഹം പിന്നേം. കമന്റിൽ ലിങ്ക്‌ ചെയ്യണം. സധൈര്യം സ്വന്തമായി ലിങ്ക്‌ ഇട്ടു. ഇട്ടത്‌ ഇസ്മയിൽ കുറുമ്പടിയുടെ ബ്ലോഗിൽ. ഇട്ടത്‌ ഇങ്ങനെ.

"എനിയ്ക്കുമുണ്ട്‌ ഒരു മരം കയറ്റ അനുഭവം. വായിക്കാൻ ഇവിടെ ഞെക്കൂ."

  പിറ്റേന്ന് കുറുമ്പടിയുടെ മെയിൽ.

"ഞെക്കി. ഞെക്ക്‌ കൊള്ളുന്നില്ല."

എന്ത്‌ ഞെക്ക്‌ കൊള്ളുന്നില്ലേ?? സുധീ!!!!മുട്ടൻ പണി കിട്ടിയെടാ നിനക്ക്‌!! എന്ന് ആത്മഗതം നടത്തി ആ പോസ്റ്റിൽ പോയി നോക്കി. സംഗതി സത്യമാണ്. ഞെക്ക്‌ കൊള്ളുന്നുണ്ട്‌. പക്ഷേ സ്വന്തം പാർട്ടിക്കാർ തന്നെ കാലുവാരിയ വി.എസ്സിനെപ്പോലെ എന്റെ ബ്ലോഗിലെ പോസ്റ്റിലെത്തുന്നില്ല. ഒരു മാതിരി ചെമ്പ്ലാവ്‌ സെറ്റിന്റെ ഓഞ്ഞ പടക്കം പോലെ.

      തണുപ്പത്തും ആകെ വിയർത്തു. ഒരു ഗ്ലാസ്സ്‌ തണുത്ത വെള്ളം അകത്തേയ്ക്ക്‌ വിക്ഷേപിച്ചു. നാണക്കേട്‌ ഒഴിവാക്കാൻ വീണ്ടും ആ പെൺകുട്ടിയോട്‌ സഹായം അഭ്യർത്ഥിച്ചു. ലിങ്ക്‌ അയച്ചു തന്നു. അത്‌ കുറുമ്പടിയുടെ ബ്ലോഗിൽ പേസ്റ്റ്‌ ചെയ്തോളാൻ പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ ചെയ്തു.

    പരിചയം ബ്ലോഗ്‌ ലിങ്കുകൾ കൈമാറി വളർന്നതിനോടൊപ്പം അൽപം കൂടി വേഗതയുള്ള ഹാങ്ങൗട്ടിലേയ്ക്ക്‌ മാറി.

       എന്റെ മനസ്സിൽ ആരാധന കലർന്ന അനുരാഗം മൊട്ടിട്ടു. അപ്പുറത്തും മൊട്ടിട്ടോ എന്നറിയാൻ പല മാർഗ്ഗങ്ങളും നോക്കി.

സ്ഥിരമായിട്ട്‌ ലിങ്ക്‌ ഇട്ട്‌ തരാമോ, നമുക്ക്‌ ഒന്നിച്ച്‌ ബ്ലോഗ്‌ ചെയ്താലോ? എന്റെ ആദ്യപ്രണയം നഷ്ടസ്വപ്നമായി അവശേഷിയ്ക്കുന്നു, കല്യാണം കഴിയ്ക്കാൻ വീട്ടുകാർ നിർബന്ധിയ്ക്കുന്നു (ചുമ്മാ...) ഇങ്ങനെയുള്ള മൂന്തോടൻ പ്രയോഗങ്ങൾ വെള്ളത്തിലെ വര പോലെയായിത്തീരുന്നത്‌ നിസംഗതയോടെ നോക്കി നിൽക്കാൻ എനിയ്ക്ക്‌ കഴിഞ്ഞില്ല.

     അവസാനം സഹികെട്ട്‌ ഇഷ്ടതാരമായ ലാലേട്ടനെ മനസ്സിൽ ധ്യാനിച്ച്‌
"യൂ ആർ ദ്‌ ലൈറ്റ്‌ ഒഫ്‌ മൈ ലോൺലി ലൈഫ്‌; ലവ്‌ ഒഫ്‌ മൈ ഹാർട്ട്‌, ഡ്യൂ ഒഫ്‌ മൈ ഡെസർട്ട്‌, റ്റ്യൂൺ ഒഫ്‌ മൈ സോങ്ങ്‌, ക്വീൻ ഒഫ്‌ മൈ കിംഗ്ഡം, ആാാാാാാാൻഡ്‌ ഐ ലവ്‌ യൂ കല്യാാാാാാാാാണിക്കുട്ടീീീീീ "
എന്ന സുപ്രസിദ്ധമായ ഡയലോഗ്‌  നാടൻ സ്റ്റൈലിൽ സുധീഷീകരിച്ച്‌
"യൂ ആർ മൈ ലവ്‌, യൂ ആർ മൈ ഹാർട്ട്‌, യൂ ആർ മൈ സോൾ, യൂ ആർ മൈ ഡെസർട്ട്‌, യൂ ആർ മൈ ഡെസ്റ്റിനി, യൂ ആർ മൈ ക്വീൻ ആാാാാാാൻഡ്‌ ഐ ലാാാാാാാാവ്‌ യൂ എന്റെ കല്യാണിക്കുട്ടീീീീീ "
എന്ന് ഒറ്റ മെയിലങ്ങ്‌ ചെയ്തു.

രണ്ട്‌ ദിവസത്തേക്ക്‌ ഒരു അനക്കവുമില്ല. മൂന്നാം ദിവസം മെസേജ്‌ വന്നു. പിന്നെ എല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു. കണ്ണടച്ചു തുറക്കുന്ന നേരം കൊണ്ട്‌ ഒരു കൊച്ച് ബ്ലോഗേഴ്സ്‌ മീറ്റ്‌ തൃശ്ശൂർ വടക്കുന്നാഥക്ഷേത്ര സന്നിധിയിൽ വെച്ച്‌ നടന്നു. ആണുകാണലും പെണ്ണുകാണലും ഒന്നിച്ച്‌!!!.

*                   *                 *                    *

                                          
(പിറ്റേന്ന് രാവിലെ എന്റെ വീട്‌)

അമ്മിയും ബന്ധുവും കൂട്ടുകാരനുമായ സഞ്ചുവുമുണ്ട്‌.

"അമ്മീ ..ഞാനിന്നലെ ഒരു പെണ്ണുകാണാൻ പോയതാ."

ഇളിഭ്യതയോടെ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

"ഓ!!!പിന്നേ!!! അമ്മി തൃണവൽഗണിച്ചു.

"അല്ലമ്മീ , സത്യായിട്ടും പെണ്ണുകാണാൻ പോയതാ."

"അതിനു നീ വടക്കുന്നാഥനെ തൊഴാൻ പോയതാന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്‌."?

"അതേ!!! രണ്ട്‌ കാര്യങ്ങളും നടന്നെന്നേ ".

അമ്മിയ്ക്ക്‌ അദ്ഭുതം!!!

"അവളേത്തന്നെ കെട്ടാനും തീരുമാനിച്ചു."

"എന്ത്‌ ഞങ്ങളറിയാതെയോ?" ചുളിഞ്ഞ മുഖം.

"അമ്മി തന്നെ അച്ഛനോടും സിന്ധുവിനോടും, ടുട്ടുവിനോടും പറയണം."

അമ്മി കാപ്പി കൊണ്ടുവന്നു. കൂടെ ഏത്തപ്പഴം പുഴുങ്ങിയതും.

എന്റെ കട്ടിലിൽ നിന്നും ഭിത്തിയിലേക്ക്‌ ചാരിക്കിടന്ന് കാപ്പി മൊത്തിക്കുടിയ്ക്കുന്ന രീതിയിൽ ഏറുകണ്ണിട്ട്‌ അമ്മിയെ ഒന്ന് നോക്കി .

വ്യാകുലമാതാവ്‌ തന്നെ.!!

സഹായത്തിനായ്‌ വിളിച്ച സഞ്ചു പഴ ഉപ്പേരിയാക്കി കടിച്ച്‌ കാർന്ന് തിന്ന് കൊണ്ട്‌ ഫാനിന്റെ കറക്കം ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.

 "ദുഷ്ടാ!! കശ്മലാ !!!!! കൈവിടാതെടാ പിശാശേ!!!!. നിന്റെ കല്യാണം ഉറപ്പിച്ച്‌ കഴിഞ്ഞ്‌ കലയെ കാണാൻ പോയതും, തിരിച്ച്‌ വരുന്ന വഴിയ്ക്ക്‌ പുല്ലുമായി വന്ന അമ്മായിയമ്മയുടെ മുന്നിൽ പെടാതിരിയ്ക്കാൻ ബൈക്ക്‌ വെട്ടിച്ച്‌ വഴി തിരിച്ച്‌ വിട്ടതും ഞാനാടാ ദുഷ്ടാ!!!!"

മനസ്സിൽ ഓർത്തുകൊണ്ട്‌ ഇങ്ങനെ പറയാനേ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.

"തൊലി തിന്നല്ലേടാ.എന്റെ പഴോം കൂടെകഴിച്ചോ!!!"

ഏയ്‌!! അവനെന്റെ ബന്ധുവല്ല, എന്തിന് മൂന്തോടുകാരൻ പോലുമല്ല

ഏറുകണ്ണു നേർക്കണ്ണാക്കണോ അതോ  സ്ഥിരമായി അടച്ച്‌ വെക്കണോ എന്നാലോചിച്ച്‌ കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ അമ്മിയ്ക്ക്‌ ചിരി പൊട്ടി.

"സന്യസിക്കാൻ പോകുവാന്ന് പറഞ്ഞതാരാടാ."?

"ഞാൻ " (ദയനീയൻ)

"കാശിയ്ക്ക്‌ പോകുവാന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നതാരാ ?"

" ഞാനാ" (അവസ്ഥക്ക് മാററമില്ല.)

"ഹിമാലയത്തിൽ പോകുവാന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നതോ "?

"അതും ഞാനാ " (അതീവദയനീയൻ)

"ഹിമാലയത്തിൽ അറയ്ക്കൽ ഗുഹ ഉണ്ടാക്കി ധ്യാനിയ്ക്കാൻ പോകുവാന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നത്‌ "?

"ആ!!ആ!!ഓ!!ഓ!!!" എല്ലാം ഞാൻ തന്നെ."

മാതാവ്‌ ഒരു അവസരം കിട്ടിയപ്പോൾ തളപ്പിട്ട്‌ കയറുകയാ.

സഞ്ചു ഒന്ന് വിക്കി. വിക്കൽ ചിരിയായി, ചിരി അട്ടഹാസമായി അങ്ങ്‌ ഹിമാലയത്തിൽ വരെ കേൾക്കുന്ന രീതിയിലായി. നിന്നെ സസ്പെൻഡ്‌ ചെയ്തിരിക്കുന്നെടാ.. ഹും!!!

"ഹും!!! ഇപ്പോൾ വീട്ടുകാരറിയാതെ ഒരു പെണ്ണും കണ്ടേച്ച്‌ വന്നേക്കുന്നു. എന്നതായാലും മുൻസന്യാസിയ്ക്ക്‌ താടീം മുടീം കളഞ്ഞിട്ട്‌ ഒരു മനുഷ്യക്കോലത്തിൽ പോകാൻ മേലാരുന്നോ "?

അയ്യോ!! അത്‌ ശരിയാരുന്നു. അല്ലെങ്കിലും സാരമില്ല. ഒട്ടിയ കവിളും ക്ഷീണിച്ച്‌ ദുർബലമായ ശരീരവും മറയ്ക്കാൻ മുഖത്തിനൽപം പൗരുഷം നല്ലതാ.
മാതാവിനെന്നാ അറിയാം.!!!!.
   

"എന്നതായാലും കെട്ടാൻ തീരുമാനിച്ചല്ലോ. നല്ല കാര്യം. നന്നയി ജീവിച്ചു കണ്ടാൽ മതി."

"ആ... പിന്നല്ലാതെ."

ഒന്ന് വലിച്ചിട്ട്‌ വരാമെന്ന് കൈകൊണ്ട്‌ ആംഗ്യം കാണിച്ചിട്ട്‌ സഞ്ചു പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

അമ്മിയെ ബ്ലോഗേഴ്സ്മീറ്റിന്റെ ഫോട്ടോ കാണിച്ചിട്ട്‌ പുറത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ  കാറിൽ ചാരി നിന്ന് ചിരിക്കുകയും, ചുമയ്ക്കുകയും, പിന്നെ വളഞ്ഞ്‌ നിന്ന് ചങ്ക്‌ തിരുമ്മുകയും ചെയ്യുന്ന സഞ്ചു.!

*                        *                             *

അന്നേ ദിവസം തന്നെ പെൺകുട്ടിയുടെ വീട്‌.
രാത്രി ആയിരിക്കുന്നു.

'നിങ്ങൾക്കുമാകാം കോടീശ്വരൻ' കണ്ട്‌ കൊണ്ടിരിക്കുകയും, മടമട വെള്ളം കുടിയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കഥാനായിക അവസാനം സുരേഷ്‌ ഗോപി ഗുഡ്നൈറ്റ്‌ പറഞ്ഞ്‌ പിരിഞ്ഞതിനുശേഷം കുളിക്കാനായി തുടങ്ങുന്ന അച്ഛന്റെ അടുത്ത്‌ ചെന്നു.

"തൊഴാൻ പറ്റ്യോ മോളേ "? അച്ഛന്റെ വാത്സല്യത്തോടെയുള്ള ചോദ്യം.

"അച്ഛാ എനിയ്ക്കൊരു കല്യാണം കഴിക്കണം."

"പിന്നേ!!കഴിക്കാം. അതോ കഴിച്ചിട്ടാണോ വന്നിരിക്കുന്നത്‌.?"

"പോ അച്ഛാ.ഞാനങ്ങനെ ചെയ്യുമോ "?

"അതില്ല.എന്നാലും!!!!"

"ഒരെന്നാലുമില്ല."

"മോളാരേയേലും കണ്ട്‌ വെച്ചിട്ടുണ്ടോ "?

"ഉണ്ട്‌.നല്ല ദൂരെയാ "

"അങ്ങ്‌ ദൂരെ കോട്ടയത്താ."

ചേച്ചിയെ തട്ടിക്കൊണ്ട്‌ പോകാൻ ഒരു ദുഷ്ടകശ്മലൻ അങ്ങ്‌ ദൂരെ കോട്ടയത്ത് നിന്നും എത്തിയിട്ടുണ്ടെന്ന ഗുരുതരമായ അവസ്ഥാവിശേഷം മനസ്സിലാക്കിയ അനിയനും അനിയത്തിയും രൂക്ഷമായ നോട്ടത്തോടെ ഹാജരായി.

"അമ്മേ ദേ ചേച്ചി ഒരു കോട്ടയംകാരനെ കണ്ടുപിടിച്ചിട്ട്‌ വന്നിരിക്കുന്നു.
വേണേൽ വന്നു കണ്ടോ. നാളെ നേരം വെളുത്താൽ കാണാൻ പറ്റീന്ന് വരില്ല്യ!!."

അമ്മയെത്തി..

"കോട്ടയംകാരനോ "?

കോട്ടയം എന്ന് കേട്ട അമ്മയുടെ മൂക്കത്ത്‌ വെച്ച വിരൽ വഴുതി.

"എന്നാലും ഇതെങ്ങനെയാ വെല്ല്യേച്ചീ?ഫേസ്ബുക്കാണോ??"

"അല്ലാന്നേ.ബ്ലോഗ്‌ വായിച്ചിട്ട്‌ വന്നതാ."

"ബ്ലോഗ്‌ വഴിയോ.നുണയാ അച്ഛാ.അത്‌ വഴി ആളൊന്നും വരത്തില്ല."

"അല്ലെന്നേ.ബ്ലോഗിൽ ലിങ്കിടാൻ ഒരാളെ സഹായിച്ചതാ."

"എന്തിടാൻ "? അമ്മ.

"ലിങ്ക്‌.അത്‌ ഇന്റർനെറ്റിലെ ഒരു സംഭവമാ അമ്മേ  ".

"ശ്ശോ!!ഞാനങ്ങ്‌ നാണിച്ച്‌ പോയി. വീണ്ടും അമ്മ.

"എന്നാലും കോട്ടയമെന്നൊക്കെ പറഞ്ഞാൽ വലിയ ചൂടന്മാരും,ആക്രാന്തികളും ആണെന്നാ കേട്ടേക്കുന്നത്‌." അച്ഛനും ഒട്ടും പുറകോട്ടല്ല.

"അല്ല.അവൻ കോട്ടയത്തെവിടെയാ "?

"പാലയ്ക്കടുത്താ.കിടങ്ങൂർ."

"ഓ!!പാലാക്കാരനാ!!!അവിടെയൊക്കെ നോട്ടെണ്ണുന്ന മിഷ്യനൊക്കെയുള്ള നാടാണല്ലൊ."?

"അങ്ങനെ ആയിരിക്കുമോ?ഏയ്‌.അങ്ങനെയൊന്നും പറഞ്ഞിട്ടില്ലല്ലോ."

"അത്‌ സാരമില്ല.പിന്നെ മനസ്സിലാക്കിക്കോളും."

"അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല അച്ഛാ.പാവമാ.അക്ഷരനഗരി,അച്ചടിഭാഷ എന്നൊക്കെ കേട്ടിട്ടില്ലേ??"

"പിന്നേ അച്ചടിപാശ.എന്നാ ,എന്നാത്തിനാ എന്നൊക്കെ പറയുന്നതാ അച്ചരനകരിക്കാര്.ഹും!!"

അവൾ മൗനം പാലിച്ചു.

അനിയത്തി എന്തോ പറയാനാഞ്ഞ്‌ പിന്നെ വേണ്ടാന്ന് വെച്ചു. ആവശ്യം വന്നാൽ വെല്ല്യേച്ചി അല്ലേ സഹായിക്കാൻ കാണൂ.

"അച്ഛനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല."

""കല്യാണക്കാര്യമല്ലേ?ആലോചിക്കണം മോളേ."

"എനിയ്ക്കാലൊചിക്കാനൊന്നുമില്ല."

"പക്ഷേ നീ എന്റെ മോളായത്കൊണ്ട്‌ എനിക്കാലോചിക്കണമല്ലോ. എന്തായാലും ശനിയാഴ്ച ഉച്ച ആകുമ്പോ അവനോട്‌ എന്നെ ഒന്ന് വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞേക്ക്‌."

ശനിയാഴ്ചയ്ക്ക്‌ ഇനി നാലു ദിവസം കൂടി.

വാട്സാപ്പ്കാരന്റെ സെർവ്വറുകളെ നിലപരിശാക്കി മെസേജുകൾ ടവറുകളിൽ നിന്നും ടവറുകളിലേക്ക്‌ ചിഹ്നം വിളിച്ചു നടന്നു.

ശനിയാഴ്ച ആകാൻ കാത്തുകാത്തിരുന്നു.
സൂര്യനിന്നെന്നാ ഉച്ചയാകണ്ടേ?? ഇനി അവനെ പിടിച്ച് വീടിന്റെ  മുകളില്‍ കൊണ്ടുവന്നാലോ?? അല്ലെങ്കിൽ വേണ്ട. ഇനിയും  കരിഞ്ഞാൽ അതെന്ത് നിറമായിരിക്കുമെന്നോർത്ത് സൂര്യഭഗവാനെ വെറുതേ വിട്ടു.

ശനി.
സൂര്യൻ സാവധാനം ഉച്ചത്തിലായി.

മണി ഒന്നര.!!

വളരെ വിനയപുരസ്സരം ഫോണുമായി ചേരിപ്പാടത്തെ പകുത്ത്‌ പോകുന്ന സിമന്റ്‌ വരമ്പിന്റെ അങ്ങേ അറ്റത്തേക്ക്‌ നടന്നു.

അവിടെയെത്തി ഫോൺ ചെയ്തു.

"ഹലോ " ഭയങ്കര ഗൗരവമാണല്ലോ.!!!

"ഹലോ. ഞാൻ സുധീഷ്‌. കോട്ടയത്തു നിന്നാണ്."

"ആ.. മോള് പറഞ്ഞിരുന്നു.

"എനിയ്ക്കെന്നാ പറയേണ്ടെന്നറിയില്ല.
(ആഹാ. ഞാൻ മോളോട്‌ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌. അതും ലാലേട്ടന്റെ ഹിറ്റ്‌ ഡയലോഗ്‌ )

"ഓ.ഇനി അത്‌ പറഞ്ഞിട്ട്‌ കാര്യമില്ലല്ലൊ. നിങ്ങളെല്ലാം തീരുമാനിച്ചിട്ടല്ലേ നിൽക്കുന്നത്‌."?

"ഏയ്‌. അല്ല. വീട്ടുകാരുടെ സമ്മതം കൂടി വേണമല്ലൊ. (സമ്മതിയ്ക്കണേ!!!!!! )

" വീട്ടിൽ പറഞ്ഞോ ?"

"നാലു വട്ടം പറഞ്ഞു. അമ്മിയോട്‌ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌. അവിടുത്തെ സമ്മതം അറിയണം. എന്നിട്ട്‌ മത്യല്ലോ ബാക്കി കാര്യങ്ങളെല്ലാം." (എന്താകുമോ എന്തോ..??!! )

"ആദ്യം ഇങ്ങോട്ട്‌ ബന്ധുക്കളേയും കൂട്ടി വരണം. പെണ്ണു ചോദിക്കാൻ. പിന്നെ ഞങ്ങളൊക്കെ അങ്ങോട്ട്‌ വരാം. എന്നിട്ട്‌ ഒരു ദിവസം നിശ്ചയിച്ചിട്ട്‌ അന്ന് നിശ്ചയം നടത്താം."

"അപ്പോ അച്ഛനു സമ്മതമാണോ."

"എന്റെ സമ്മതം പ്രശ്നമല്ലല്ലൊ. മോൾ പറഞ്ഞത്‌ സുധിയെ മാത്രേ കെട്ടൂന്നാ. അല്ലാ എത്ര നാളായി ഈ ബന്ധം തുടങ്ങിയിട്ട്‌?"

"ഒന്നരമാസം." (രഹസ്യം ചോർത്താനാ. ഞാൻ വീഴത്തില്ല.)

"എന്തായാലും വീട്ടുകാരുടെ സമ്മതം വാങ്ങിയിട്ട്‌ അറിയിച്ചിട്ട്‌ വരിക."

"ശരി."

കുളിർമ്മയുള്ള നല്ലൊരു കാറ്റ്‌ പാടത്തൂടെ എന്നെ ലക്ഷ്യമാക്കി കടന്ന് വരുന്നതായി തോന്നി. പോകല്ലേ.. പോകല്ലെ.. എന്ന് കാറ്റിനോട്‌ പറഞ്ഞിട്ട്‌ ഇങ്ങോട്ട്‌ വരാനിടയുള്ള ചോദ്യശരങ്ങളുടെ ഉത്തരമടങ്ങുന്ന നാലുഷീറ്റ്‌ പേപ്പർ വലിച്ചുകീറി കാറ്റിനൊപ്പം കൊടുത്തുവിട്ടു.. ആർക്കെങ്കിലും ഗുണപ്പെട്ടാലോ!!!!!!!!

മുൻനിശ്ചയപ്രകാരം കാര്യങ്ങളെല്ലാം നീങ്ങി.
ജൂലൈ 13 ന് കല്യാണനിശ്ചയം നടന്നു.

ആദ്യമേ തന്നെ പിന്തുണച്ച അമ്മിയുടേയും, അമ്മി മുഖേന സമ്മതിച്ച അച്ഛന്റേയും, സിന്ധുവിന്റേയും, ടുട്ടുവിന്റേയും സമ്മതത്തോടെ ;

എന്റെ കഴിഞ്ഞ രണ്ട്‌ മദ്യക്കഥകൾ വായിച്ച്‌ "അകത്ത്‌ വല്ലതും ഉണ്ടാകുമോ ആവോ"എന്ന് ഉറക്കെ ആത്മഗതം നടത്തിയ അനിയത്തി വിദ്യയുടേയും, "ഇത്രയും കള്ളുകുടിച്ച മനുഷ്യനാണോ? എനിയ്ക്ക്‌ സ്വന്തം അമ്മാവനാകാൻ വിധിയില്ലേ ദൈവമേ" എന്ന് സഹതാപത്തോടെ വെല്ല്യേച്ചിയെ  നോക്കിക്കൊണ്ട്‌ കുഞ്ഞേച്ചിയോടായ്‌ പറഞ്ഞ അനിയൻ ഉണ്ണിക്കുട്ടന്റേയും, ഞാൻ മുൻപ്‌ ഇത്‌ വരെ കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത അത്ര മധുരസ്വരത്തിനുടമയായ പ്രിയ അനന്തരവൾ നീതുവിന്റേയും, കല്യാണനിശ്ചയത്തിന്റന്ന് ഊണു കഴിച്ച്‌ കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ തൊണ്ണൂറു വയസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞ വെല്ല്യമ്മയെ താങ്ങിപ്പിടിച്ച്‌ കൊണ്ട്‌ വന്ന്  "സുധീ ഇതാണെന്റെ വെല്ല്യമ്മയുടെ ചേടത്തിയുടെ നാത്തൂൻ " എന്ന് പറഞ്ഞ്‌ മിഴുങ്ങസ്യാ നിന്ന അമ്മ ദേവയാനിയുടേയും; മറ്റെല്ലാ ബന്ധുജനങ്ങളുടേയും സമ്മതത്തോടെ ; രണ്ടായിരത്തി എഴുന്നൂറു ഈമെയിലുകളുടേയും, ആയിരത്തിയഞ്ഞൂറ് ഹാങ്ങൗട്ട്‌ മെസേജുകളുടേയും, അൻപതിനായിരത്തിനടുത്ത വാട്സാപ്പ്‌ മെസേജുകളുടേയും, നൂറ്റിയെട്ട്‌ മണിക്കൂറുകളുടെ കോൾഡ്യൂറേഷന്റേയും പിൻബലത്തിൽ, ബ്ലോഗിൽ വെച്ച്‌ കണ്ടുമുട്ടിയ ഞാനും  കല്ലോലിനി എന്ന പേരിൽ ബ്ലോഗ്‌ ചെയ്യുന്ന ദിവ്യയും പാലക്കാട്‌ തിരുമിറ്റക്കോട്‌
 അഞ്ചുമൂർത്തീക്ഷേത്രത്തിൽ വെച്ച് സെപ്റ്റംബർ 14 തിങ്കളാഴ്ച രാവിലെ 8 .35 നും 10.25 നും മധ്യേയുള്ള മുഹുർത്തത്തിൽ വിവാഹിതരാകുകയാണ്.

ഇത്‌ വരെ എന്റെ ബ്ലോഗിൽ വരികയും അഭിപ്രായം പറയുകയും, കണ്ടിട്ടും കാണാത്ത മട്ടിൽ പോകുകയും ചെയ്ത എല്ലാ പ്രിയപ്പെട്ട ബ്ലോഗർമാരുടേയും അനുഗ്രഹാശിസ്സുകളും , സഹകരണങ്ങളും ഉണ്ടാകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ച്‌ കൊണ്ട്‌....

              * * *

(ബ്ലോഗർമാരെ കളിയാക്കിച്ചെയ്യാനിരിയ്ക്കുന്ന തുടർ പോസ്റ്റുകൾക്ക്‌   സമ്മതമറിയിച്ച സാക്ഷാൽ വിശാലമനസ്കനും ,എച്മുച്ചേച്ചിയുമടങ്ങുന്ന 37 ബ്ലോഗർമ്മാരെ നേരിടാനുള്ള കരുത്ത്‌ സംഭരിക്കട്ടെ.സമ്മതമറിയിച്ച എല്ലാവർക്കും നന്ദി.!!!!!!)

ചിത്രങ്ങള്‍: ഗ്രാമ്യഭാവങ്ങള്‍