അമ്പട ഞാനേ(ഞങ്ങളേ)!!!!!!

      
'ഇപ്പോപ്പണ്ടത്തേപ്പോലെയാണോടാ ചെറുക്കാ,നീയിപ്പോ വലുതായില്ലേ?പോരാഞ്ഞിട്ട്‌ കല്യാണവും കഴിച്ചു.ഇനിയെങ്കിലും നേരത്തും കാലത്തും എഴുന്നേറ്റ്‌ ഇളയതുങ്ങൾക്ക്‌ മാതൃക കാണിച്ചുകൊടുക്കാൻ മേലേ? 'എന്ന് മുറുമുറുത്തിട്ട്‌ അകന്നകന്ന് പോകുന്ന ഉറക്കത്തെ നോക്കി നെടുവീർപ്പിട്ട്‌ കട്ടിലിനരികേ വെച്ചിരുന്ന ഫോൺ തപ്പിയെടുത്ത്‌ ബ്ലോഗ്സാപ്‌ ഗ്രൂപ്പിലെ പ്രവാഹിനിയുടെ സുപ്രഭാതത്തിനും,വീകേയുടെ ശുഭസുപ്രഭാതത്തിനും,വിനുവേട്ടന്റെ തവസുപ്രഭാതത്തിനും,കുറച്ചൂടെ പരിഷ്കരിച്ച കുഞ്ഞുറുമ്പിന്റെ  ഗുഡ്മോണിംഗിനും മറുപടിയായി ഒരു സാദാ സുപ്രഭാതം പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്തിട്ട്‌,മുറിയ്ക്ക്‌ പുറത്ത്‌ വന്ന എന്നെ എതിരേറ്റത്‌ അടുക്കളയിൽ നടക്കുന്ന  ഘോരപോരാട്ടങ്ങളുടെ ഭീകരശബ്ദങ്ങളായിരുന്നു.

     കപ്പ തൊലിപൊളിച്ച്‌ കൊത്തി നുറുക്കിക്കൊണ്ട്‌ അടുക്കളയിലേക്ക്‌ കയറിവരുന്ന അച്ഛന്റേയും;അച്ഛൻ താങ്ങിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ടുവരുന്ന കപ്പപ്പാത്രം കടന്നുപോകാനായി സിങ്കിൽ പാത്രം കഴുകുന്നതിനിടയിൽ ശരീരം ഒരു വശത്തേയ്ക്ക്‌ തിരിച്ച്‌ കൊടുക്കുന്ന ഭാര്യ ദിവ്യയുടേയും;"ദിവ്യേ!പാത്രം കഴുകിക്കഴിഞ്ഞാൽ ആ ഇഞ്ചിയും,വെളുത്തുള്ളിയും കൂടി ചതച്ചെടുത്തിട്ട്‌,കുരുമുളക്‌ മിക്സിയിൽ പൊടിച്ചെടുക്കണം "എന്ന് പറഞ്ഞ്‌ ചീനച്ചട്ടിയിൽ എന്തോ വഴറ്റിക്കോണ്ടിരിക്കുന്ന അമ്മിയുടേയും;'ഇതൊക്കെയെന്ത്‌!നമ്മളിതെത്ര കണ്ടിരിക്കുന്നു ?'എന്ന ഭാവത്തിൽ സവോള കുനുകുനാ വെട്ടിക്കീറുന്നതിനിടയിൽ കുക്കറിൽ നിന്ന് വന്ന വിസിലടിശബ്ദം എത്രാമത്തേതാണെന്ന് ചിന്താക്കുഴപ്പത്തിലാകുകയും,മറന്നുപോയ ക്ഷീണം തീർക്കാനായി രണ്ട്‌ സവോളകൂടി കൈയ്യിലെടുത്ത്‌ ദേഷ്യം തീർക്കുന്ന അനിയൻ ടുട്ടുവിന്റേയും ഇടയിലേക്കിറങ്ങി ചാവേറാകണോ അതോ സ്വതേയുള്ള സൗന്ദര്യം പല്ലുതേപ്പ്,കുളിയൊക്കെക്കഴിഞ്ഞ്‌ കൂടുതൽ സുന്ദരനായി സിറ്റൗട്ടിൽ പോയിരുന്ന് പത്രം കൈയിലെടുത്ത്‌ 'ഇവിടെയൊന്നും കിട്ടിയില്ല 'എന്നലറണോയെന്നാലോചിക്കുന്നതിനിടയിൽ "പെലകാലേ പോയി കോഴീം ,കപ്പേം,പോത്തും മേടിച്ചോണ്ട്‌ വരാന്ന് പറഞ്ഞ്‌ കേറിക്കിടന്ന ചെറുക്കനാ,ഒമ്പത്‌ മണിയായപ്പോ എഴുന്നേറ്റ്‌ വന്ന് കണ്ണുതുറിക്കുന്നത്‌ കണ്ടാമതി .ഹൂൂൂം!!"എന്ന് ഇരുതലമൂർച്ചയുള്ള വാചകം അമ്മിയുടെ വായിൽ നിന്ന് അശരീരിയായി.

     കല്ലോലിനിയോട്‌ അങ്കംവെട്ടി ജയിക്കാനുള്ള ആരോഗ്യം അമ്മിയ്ക്കില്ലാത്തതിനാൽ തത്കാലം ഒന്നും മിണ്ടാതെ വിനയം ജന്മാവകാശമായി കിട്ടിയ ഞാൻ കുളിയ്ക്കാനായി നടന്നു.

       'ഭാഗ്യം!സിന്ധു എന്ത്യേന്ന് ചോദിക്കാഞ്ഞത്‌!എങ്കിൽ നമ്മൾ കഴിഞ്ഞ വ്യാഴാഴ്ച അവളെ കെട്ടിച്ച്‌ വിട്ടാരുന്നു' എന്ന് പറയുന്നത്‌ കേട്ട്‌ ആനന്ദാശ്രു തൂകേണ്ടി വന്നേനേ!

    ഭാഗ്യം!എല്ലാം സരസ്വതീദേവിയുടെ കടാക്ഷം.കഷ്ടിച്ച്‌ രക്ഷപ്പെട്ടു.

കുളികഴിഞ്ഞ്‌ സുന്ദരനായി പുറത്തെത്തി,അടുക്കളയിലൂടെ ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ച് മുറിയിലോട്ട് നടന്നു.

     കിട്ടിയ കാപ്പിയും കുടിച്ച്‌,പുഴുങ്ങിയ ഏത്തപ്പഴവും തിന്ന് ,മനോരമപ്പത്രം വായിച്ച്‌ "പെട്രോൾവില മോദി കുറച്ചില്ലെങ്കിലെന്നാ ,രാജ്യം പുരോഗമിക്കുമല്ലോ "എന്നാശ്വസിച്ച്‌ ,ഒരു തോന്നൽ തോന്നി അടുക്കളയിലോട്ട്‌ നടന്നു.

    പതിനൊന്ന് മണിയായിട്ടും അടുക്കള അങ്കത്തട്ട്‌ തന്നെയായിത്തുടരുന്നല്ലോ ഭഗവാനേ!.

   സാമ്പാറിന്റേയും,കാച്ചിയപപ്പടത്തിന്റേയും,അവിയലിന്റേയും,തോരന്റേയും,മീൻ കറിയുടേയും,ബീഫിന്റേയും,ചിക്കന്റേയും കൊതിപ്പിക്കുന്ന വാസന ആകമാനം നിറഞ്ഞു കവിഞ്ഞു.

     വളരെ വിശേഷപ്പെട്ട ദിവസമാണന്ന്.ലോകത്തേത്‌ അമ്മായിയമ്മയും കരുത്ത്‌ തെളിയിക്കുന്ന ദിവസം.ഏതാണെന്ന് ചോദിച്ചാൽ കെട്ടിച്ച്‌ വിട്ട മകൾ വിവാഹശേഷം മരുമകനോടൊത്ത്‌ ആദ്യമായി വിരുന്ന് വരുന്ന ദിവസം.

'എനിയ്ക്കൊരു പെണ്ണുകിട്ടിയെടാ ഉവ്വേ' എന്ന അഹങ്കാരത്തോടെ വരൻ സ്വന്തം ബന്ധുക്കളുടെ വീട്ടിൽ നടത്തിയ തീറ്റമത്സരത്തിന്റെ ബാക്കിനടത്താനായി നവവധു വരന്റെ കൈയ്യും പിടിച്ച്‌ 'കെട്ടിച്ച്‌ വിട്ടെന്നേയുള്ളൂ,ഞാനിനീം ഇടയ്ക്കിടെ റെയ്ഡിനു വരും കരുതിയിരുന്നോ 'എന്ന ഭാവത്തോടെ സ്വന്തം വീട്ടിലേയ്ക്ക്‌ വിവാഹത്തിന്റെ നാലാം ദിവസം വിരുന്ന് വരുന്ന ദിവസം.

ഞായറാഴ്ച ദിവസവും,തിരുവോണം നക്ഷത്രവും,ഏകാദശിതിഥിയും കൂടി വന്ന ദിവസം  ' നമ്മളും പാചകത്തിൽ മോശക്കാരനല്ലെന്ന് 'അളിയനെ ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ പറ്റിയ അവസരമാണ്. ഇനിയീ ചാൻസ്‌ വീണ്ടും കിട്ടിയെന്ന് വരില്ല.

        അതിശക്തയായ കല്ലോലിനിയുടെ  സംരക്ഷണവലയം ഭേദിച്ചാരും ആക്രമിയ്ക്കാൻ വരില്ലെന്ന് ഉറപ്പുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും ആസകലം വിനയം നിറച്ച്‌ പറഞ്ഞു.

"രണ്ട്‌ കാലുകുത്താൻ ഇച്ചിരെ സ്ഥലം തരികയാണെങ്കിൽ ഒരു വെറൈറ്റി ഫുഡ്ഡുണ്ടാക്കിത്തരാരുന്നു"

"ആരു തരാമെന്ന് "ദിവ്യ.

"ഞാൻ തന്നെ. "

"ഹ്വ്‌ "

""അതൊക്കെക്കണ്ടോ .തീറ്റകഴിഞ്ഞിട്ട്‌ വിവരം പറഞ്ഞാൽ മതി."

"അമ്മീ ദേ ചേട്ടായി ഏതാണ്ടും ഉണ്ടാക്കാൻ പോകുന്നെന്ന് "
  
"സാരമില്ല.ഉണ്ടാക്കട്ടെ."

അമ്മമാരായാൽ ഇങ്ങനെ വേണം.

"നമ്മളാവശ്യത്തിനു കറികളുണ്ടാക്കിയല്ലോ.കൊച്ചൊണ്ടാക്കുന്നത്‌ ഒത്താൽ നമുക്ക്‌ കഴിക്കാം.ഇല്ലെങ്കിൽ ……"

അർദ്ധോക്തിയിൽ നിർത്തിയിട്ട്‌ അമ്മി പൂച്ചയെ നോക്കി.

അടുക്കളയിലെ കോലാഹലങ്ങളും,വാസനകളും ഏറ്റുവാങ്ങി ഇരുന്നുകൊണ്ടും ,മടുക്കുമ്പോൾ കൊടുംകൈ കുത്തി തലതാങ്ങി നിർത്തിയും മേലോട്ട്‌ നോക്കി വരാൻ പോകുന്ന മൃഷ്ടാന്ന സദ്യയെക്കുറിച്ചോർത്തുകൊണ്ടിരുന്ന അപ്പുപ്പൂച്ച എന്നെ നോക്കി ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടു.

        അരക്കിലോ പഞ്ഞിയെടുത്ത്‌ ചെവിയിൽ തിരുകണമല്ലോ ഭഗവനേ ഈ അടുക്കളയിൽ ജീവിയ്ക്കണമെങ്കിൽ.

സ്റ്റൗവിനടുത്ത്‌ നിന്ന് രണ്ട്‌ കൈയും രണ്ട്‌ വശത്തേക്ക്‌ നീട്ടി.

"നീയെന്നാ കർത്താവാകുവാണോ "?

"എണ്ണ,ചീനച്ചട്ടി ".

"എന്നാത്തിനാ "?

"ആദ്യം ഞാനീ ചീനച്ചട്ടിയെടുത്ത്‌ ചൂടാക്കിയെണ്ണയൊഴിച്ച്‌ കടുക്‌ പൊട്ടിക്കും.എന്നിട്ട്‌ കപ്പപ്പുഴുക്കുണ്ടാക്കിയതിടും.പിന്നെ കുറച്ച്‌ പോത്തുകറി ഒഴിയ്ക്കും. കുറച്ച്‌ നേരം ഇളക്കും.സ്വാദിഷ്ഠമായ കപ്പബിരിയാണി റെഡി.

"എന്നാൽ നീയാ പാത്രമൊന്ന് പൊക്കിനോക്കിക്കേ.ആ സാധനമല്ലേ ഈപ്പറഞ്ഞ കപ്പബിരിയാണി."

"ങേ!ഞാനവനോട്‌ പറഞ്ഞാരുന്നല്ലോ കപ്പബിരിയാണിയെന്റെ വകുപ്പാന്ന്.എന്നെയിവിടെ ഒരു പണിയുമെടുക്കാൻ ആരും സമ്മതിക്കത്തില്ല.ഇരുന്നിരുന്ന് ഞാനൊരു ഇരിപ്പുമുതലായിപ്പോകുവേയൊള്ളൂ"!

"മട്ടും പടുതീം കണ്ടിട്ട്‌ ഇരിപ്പുമുതലാകുന്ന ലക്ഷണമാ "!

അച്ഛനെവിടുന്ന് പൊങ്ങിവന്നോ ആവോ!

ചന്തുവിനു തോൽക്കാൻ മനസ്സില്ല മക്കളേയെന്ന് മനസ്സിൽ അമർഷിച്ചുകൊണ്ട്‌ അച്ഛന്റെ കപ്പയുടേയും,അമ്മിയുടെ നാടൻ സദ്യയുടേയും,ടുട്ടുവിന്റെ മത്സ്യമാംസാദികളുടേയും ,കല്ലോലിനിയുടെ പപ്പടം കാച്ചിയതിന്റേയും മുന്നിൽ ഈ പാവം വെല്യേട്ടൻ കിടങ്ങൂർ ബേക്കേഴ്സിൽ നിന്ന് വാങ്ങാൻ പോകുന്ന ചെമ്മീൻ അച്ചാാർ മുക്കിക്കളയരുതെന്ന് പറയാൻ പറഞ്ഞു എന്ന് പറയാൻ നമുക്കൊരു തുളസിടീച്ചറില്ലാതെ പോയല്ലോയെന്ന് ചിന്തിച്ചുകൊണ്ട്‌ സ്കൂട്ടറിന്റെ താക്കോലുമെടുത്ത്‌ പുറത്തേയ്ക്ക്‌ നടന്നു.

തുടർന്ന് വാഗമണ്ണിന്റെ ഭൂമിശാസ്ത്രം അളിയനെ മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുക്കാൻ നടത്തിയ ആദ്യയാത്ര 'വാഗമൺ നാല് കി.മീ' എന്ന ബോർഡ്‌ കണ്ടതിന്റെ പുറകിൽ വെച്ച്‌ കാർ കേടായതും,ഒമ്പത്‌ കിലോമീറ്റർ ന്യൂട്രൽ ഗിയറിൽ താഴോട്ട്‌ വന്ന് തീക്കോയിക്ക്‌ ഒരു കിലോമീറ്റർ പുറകിൽ നിന്ന് അളിയനുമൊന്നിച്ച്‌  കാർ തള്ളി തീക്കോയിയിലെ മാരുതി വർക്ക്ഷോപ്പ്‌ വരെ തള്ളിയതും;പിറ്റേന്ന് വെറുതേയിരുന്ന് പത്രം വായിച്ചിരുന്ന ധനുവളിയനെക്കൊണ്ട്‌  കിണർ തേകുന്ന കൂട്ടത്തിൽ കിണറ്റിലെ ചെളി മുഴുവൻ കോരിച്ചതും ചരിത്രം.

2016 മെയ് 17

ഒരു വാട്സപ്‌ മെസേജ്‌.

അയച്ചിരിക്കുന്നത്‌ പിതൃസഹോദരീപുത്രൻ ജീവൻ.അയച്ചത്‌ ഒരു കണ്ണടച്ച്‌ മറുകണ്ണ് തുറിച്ച്‌ നാക്കുനീട്ടുന്ന ഒരു സ്മൈലി.. 😜😜😜😜😜

കുശാഗ്രബുദ്ധിയായ എന്നെ പാടേ കുഴക്കിക്കോണ്ട്‌ കടന്ന് വന്ന ആ സ്മൈലിയെ ഡീക്കോഡ്‌ ചെയ്തപ്പോൾ എന്റെ തലയ്ക്ക്‌ മുകളിൽ ഒരു ബൾബ്‌ മിന്നുകയും അപ്പോൾത്തന്നെ എന്റെ ഫിലമെന്റ്‌ അടിച്ചുപോകുകയും ചെയ്തു.

ഡീക്കോഡ്‌ ചെയ്തെടുത്ത സ്മൈലി മനസ്സിൽ ശുഭപ്രതീക്ഷ നൽകി.

മറുപടിയായി  ഒരു തംസപ്‌  അയച്ചു.

"അവസാനം വിജയിച്ചു അല്ലേ "?

"പിന്നില്ലാതെ!

"എന്നാ ന്നാ പിടിച്ചോ ഒരു മുട്ടൻ കൺഗ്രാറ്റ്സ്‌ ".

"താങ്ക്സ് ".

"എത്രയായി "?

"ഞാൻ വൈകിട്ട്‌ വിളിക്കാം ".

"ഓക്കേ".

ജീവൻ അച്ഛനാകാൻ പോകുന്ന വിവരം അറിഞ്ഞ് എല്ലാവർക്കും സന്തോഷമായി.

2016  ജൂൺ 12:പുലർച്ചേ 8 മണി.

വിഷാദമൂകമായൊരു പ്രണയസ്വപ്നം ആസ്വദിച്ചുവരുന്നതിനിടയിൽ ഒരലർച്ച കേട്ട്‌ കണ്ണുതുറന്നിട്ട്‌ തിരിഞ്ഞ്‌ കിടന്ന എന്നെ പിടിച്ച്‌ വലിച്ച്‌ തിരിച്ചുകിടത്തിയ ദിവ്യ സന്തോഷം കൊണ്ട്‌ മതിമറക്കുന്ന സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.

"ചേട്ടായീ,ചേട്ടായി ഒരു അമ്മാവനാകാൻ പോകുന്നു."

"അതെയോ "?

"ചേട്ടായീ ,ചേട്ടായീടെ പെങ്ങൾ അമ്മയാകാൻ പോകുന്നെന്ന്."

"ങേ" !!!!

"ദേ സിന്ധുവിപ്പോൾ എന്നെ വിളിച്ചുപറഞ്ഞേയുള്ളൂ."

പിന്നെക്കിടക്കാൻ തോന്നിയില്ല.മടിയെല്ലാം മാറ്റിവെച്ച്‌ പ്രവർത്തനനിരതനായി.'കുടുംബക്കാർ' എന്ന അറയ്ക്കൽ ഫാമിലിമെംബേഴ്സ്‌ മാത്രമുള്ള വാട്സപ്‌ ഗ്രൂപ്പിൽ "ഞാനൊരമ്മാവനാകാൻ പോകുന്നേ  !!!!ഹ്യൂയ്‌ ഹൂയ്‌!!"എന്നൊരു മെസേജും പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്ത്‌ പ്രണയസ്വപ്നത്തിന്റെ ബാക്കി കാണാനായിക്കിടന്നെങ്കിലും നേരം വല്ലാതെ വെളുത്തുപോയതിനാൽ നിരാശപ്പെട്ട്‌ ചാടിയെണീറ്റ്‌ സിന്ധുവിനെ വിളിച്ച്‌ സന്തോഷമറിയിച്ചു.കൂടെ അളിയൻ ധനുവിനേയും.

        അങ്ങനെ സിനിമയിൽ ഗർഭിണികൾ ഛർദ്ദിക്കുന്ന സീനുകൾ കണ്ട്‌ പുച്ചഭാവത്തിലിരുന്നിരുന്ന സിന്ധുവും,ജീവന്റെ ഭാര്യ നിഷയും ഛർദ്ദിയിൽ ആരു ജയിക്കുമെന്ന മത്സരത്തിലായി.

       
      2016 ജൂലായ് 29: രാവിലെ 8മണി.

"ചേട്ടായീ ഈ കോട്ടയത്തുകാർ കൊന്നുപണിയെടുപ്പിക്കുമല്ലേ?രണ്ടാൾ ഒരു മാസം കൊണ്ട്‌ തീർക്കേണ്ട വർക്കാ ഒരാഴ്ച കൊണ്ട്‌ തീർക്കാൻ പറഞ്ഞത്‌.ടെൻഷനടിച്ച്‌ മരിക്കുവാ.ഡി ജി എം ആണെങ്കിൽ ഭയങ്കര ചൂടിലും.ടെൻഷനടിച്ചടിച്ച്‌ ഞാൻ പകുതിയായി.എനിക്കാണേ ഇന്ന് ഭയങ്കരമായ ക്ഷീണം.രാവിലേ തന്നെ ഉറക്കം വരുവാ."

"സാരമില്ലാന്നേ!ശരിയാകും."

ദിവ്യയെ ബസ്ബേയിൽ വിട്ട്‌ വീട്ടിലേയ്ക്ക്‌ പോരുന്ന വഴി കുഞ്ഞ്മോൻ കൈനീട്ടി.സ്കൂട്ടർ നിർത്തി.

"എവിടെപ്പോയതാ "?

"ഭാര്യയെ ബസ്‌ കയറ്റിവിടാൻ ".

"ജോലി വല്ലതുമുണ്ടോ "?

"ഉണ്ട്‌ ".

"അല്ല,കല്യാണമൊക്കെക്കഴിഞ്ഞിട്ടിത്ര നാളായില്ലേ"?

(ദൈവമേ ഈ നാശം പിടിച്ച കാർന്നോരെക്കയറ്റേണ്ടായിരുന്നു).

"ആയി ".

"വിശേഷം വല്ലോം ആയോ "?

"ഇല്ല!"

"അതെന്നാ കൊച്ചേ "?

"ഒന്നുമില്ലാ ".

"മൂന്തോട്ടീ പിള്ളാരില്ലാത്ത കൊറേപ്പേരുണ്ടല്ലോ "!!!

"അയ്യോ ചേട്ടാ,ഞാൻ ഒരു സാധനം വാങ്ങാൻ മറന്നു.ചേട്ടൻ ഇവിടെ നിൽക്കുവല്ലേ!?അതോ കൂടെപ്പോരുന്നോ !?ഞാനിപ്പം വരാം.എങ്ങും പോകല്ലേ."

"ഇവിടെ നിക്കാം.വേം വരുവോ"?

"പിന്നേം ഞാനിപ്പം വരാം,രണ്ട്‌ മിനിറ്റ്‌ "(താൻ എവിടെയെങ്കിലും നിക്ക്‌,എനിയ്ക്കെന്നാ?)

മറ്റൊരു വഴിയിലൂടെ വീട്ടിലെത്തി.രാവിലെ തന്നെ മൂഡ്‌ പോയെങ്കിലും അത്യാവശ്യമായി തീർക്കേണ്ട വർക്കുണ്ടായിരുന്നത്‌ കൊണ്ട്‌ പണിസ്ഥലത്തെത്തി.

കുഞ്ഞുമോനെ പാതിവഴിയിലിറക്കിവിട്ട കാര്യം കൂടെ പണിയുന്ന സുമേഷിനോട്‌ പറഞ്ഞു.

"ഡാ,സുധീഷേ!കല്യാണം കഴിക്കാത്തവനു ഈ നാട്ടിൽ പുല്ലുവിലയാ.പത്താംക്ലാസ്സ്‌ പാസ്സാകാത്ത പെൺപിള്ളാർക്ക്‌ വരെ വീട്ടുകാർ ഐ എ എസുകാരെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന ഈ കാലത്ത്‌ എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒരു കല്യാണം കഴിച്ചോണ്ടുവന്നു കഴിയുമ്പോ പിള്ളാരുണ്ടാകാത്ത പ്രശ്നമാ മുന്നീ നിക്കുന്നേ.അതെന്നാന്നറിയാവോ നമ്മളീ കഴിച്ച്‌ കൂട്ടുന്ന ഭക്ഷണവാടാ!"

"പിന്നെ കഴിക്കാതിരിക്കാൻ പറ്റുവോ"?

"കല്യാണം കഴിച്ചാലും  പാട്‌,കഴിച്ചില്ലേലും പാട്‌ ".

പലവിധ ചിന്തയിൽ മുങ്ങി സമയം തള്ളിനീക്കി.

ഉച്ച കഴിഞ്ഞ്‌ 3:17

എന്റെ ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു.

ദിവ്യ കോളിംഗ്‌.

"കല്യാണീ "

"ചേട്ടായീ! ഇനി കുറച്ചേറെ കാശ്‌ മുടക്കാൻ തയ്യാറായിക്കോ ."

തളർന്ന ശബ്ദം.

"അതെന്നാത്തിനാ "?

"ഞാൻ സിനിമേക്കാണുന്നത്പോലെ  തലകറങ്ങി ഓഫീസിലെ സൗമ്യച്ചേച്ചീടെ ദേഹത്ത് വീണു".

ശ്വാസം മുട്ടുന്നത്പോലെ.

"എന്നാന്നേ!വേം പറ.ഞാനിപ്പോയിവിടെ വീഴും."

"എന്നിട്ട്‌ ചേച്ചീം,റിൻഡയും,പിന്നെ രണ്ടുപേരും കൂടി എന്നെ കോട്ടയത്തെ ഭാരത്‌ ഹോസ്പിറ്റലിൽക്കൊണ്ടോയി.

"ഒന്ന് വേഗം പറയാവോ ".

"ചേട്ടായി ഒരച്ഛനാകാൻ പോകുന്നു."

കാര്യം മനസ്സിലായെങ്കിലും ഒന്നും മനസ്സിലായില്ല.ചെവിയിലൊരു മൂളൽ.തുള്ളിച്ചാടാൻ തോന്നിയെങ്കിലും അനങ്ങാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

ദിവ്യ പിന്നീടെതെങ്കിലും പറഞ്ഞോയെന്ന് ശരിക്ക്‌ കേട്ടില്ല.

ഫോൺ കട്ടായതറിഞ്ഞില്ല.വീണ്ടും ബെൽ

.

"ചേട്ടായി വേഗം വരുവോ "?

"ഞാനിപ്പോത്തന്നെ വരാം ".

പുറപ്പെട്ട്‌ വീട്ടിലെത്തി .സന്തോഷത്തിരതള്ളൽ വീട്ടിൽ അറിയിക്കാതെ  കോട്ടയത്ത്‌ പോയി ദിവ്യയെ കൂട്ടിവന്നിട്ട്‌ പറയാമെന്ന് വെച്ചതിനാൽ "ഇതെന്നാടാ,ഇന്നിത്ര നേരത്തേ "യെന്ന അമ്മിയുടെ ചോദ്യത്തിനു 'വരുമ്പോൾ പറയാ'മെന്ന് ഊറിയ ചിരിയോടെ മറുപടി കൊടുത്തിട്ട്‌ കുളിയും കഴിഞ്ഞ്‌ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.

അൽപം കാത്തിരിക്കേണ്ടിവന്നെങ്കിലും അച്ഛനാകാൻ പോകുന്നതിന്റെ ഓർമ്മ തന്നെ ഹൃദയത്തിൽ മഞ്ഞുതുള്ളികൾ വീഴുന്നത്പോലെ അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.ഏതവസ്ഥയിലും മനസ്സിൽ വർണ്ണപ്രപഞ്ചം വാരിവിതറുന്ന മനോഹരസങ്കൽപം.
    
കാലം എന്തെല്ലാം മാറ്റങ്ങളാണ്,അത്ഭുതങ്ങളാണ് ഓരോരുത്തർക്കുമായി മാറ്റിവെച്ചിരിക്കുന്നത്‌!!ഹിമാലയത്തിൽ അറയ്ക്കൽ ഗുഹയുണ്ടാക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്ന ഞാനിതാ ഒരു കുഞ്ഞിനെ സ്വപ്നം കാണാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.ഓർക്കുമ്പോൾത്തന്നെ കുളിരു കോരുന്ന അത്ഭുത പ്രതിഭാസമല്ലേ ജീവിതം?ഒരേ സമയം അച്ഛനും,അമ്മാവനും,കൊച്ചച്ചനുമാകാൻ പോകുന്ന ത്രില്ലിൽ ഏതാണ്ടൊക്കെയെഴുതി.എല്ലാം ശുഭമാകാൻ എല്ലാവരും പ്രാർത്ഥിയ്ക്കണേ!!!!

വായനയ്ക്ക്‌ നന്ദി!!