ഗരുഢൻ പറവ.

പ്രീഡിഗ്രിക്ക്‌ പഠിച്ച്‌ കൊണ്ടിരുന്ന കാലം

രാവിലെ എട്ടുമണി വരെ മൂടിപ്പുതച്ച്‌ കിടക്കുകയും  കൃത്യം എട്ടാകുമ്പോൾ   അലാറം വെച്ചത്‌ പോലെ ചാടി എഴുന്നേൽക്കുകയും;പല്ലുതേപ്പ്, കുളി,ഭക്ഷണം കഴിച്ചു -കഴിച്ചില്ലായ്കയുമായി;ഫിസിക്സ്‌,കെമിസ്ട്രി,മാത്സ്‌,ഇംഗ്ലീഷ്‌,ഹിന്ദി ടെക്സ്റ്റ്ബുക്കുകൾ കയ്യിലെടുത്ത്‌ ഇവയിൽ നിന്നാകും ഇന്നത്തെ ക്ലാസ്സുകൾ എന്ന് സമാധാനിച്ച്‌,അത്രയും ബുക്കുകൾ ബാഗിലിട്ട്‌,അന്നത്തെ ഫാഷനായ കാൽമുട്ടിനു തൊട്ടുമുകളിൽ വരെ ഇറക്കമുള്ള ഷർട്ടും പാന്റും വലിച്ചു കയറ്റി ; കുറുക്കുവഴിയായ മനയ്ക്കലെ ചേരിപ്പാടത്തെ പകുത്തുനിൽക്കുന്ന സിമന്റ്‌ വരമ്പിലൂടെ ഓടിയും,പിന്നെ അര കിലോമീറ്റർ നടന്ന് ഏഴങ്ങനാട്ട്‌ പറമ്പിലൂടെ ഒരു കിലോമീറ്റർ ഓടിയും കൃത്യം എട്ട്‌ നാൽപ്പതിനെത്തുന്ന ഗുരുദേവ ട്രാവൽസിൽ കയറാൻ തത്രപ്പെടുന്ന  പ്രീഡിഗ്രിക്കാലം..

"ഇന്നെന്നാ കൊച്ചേ കോളേജിലൊന്നും പോകണ്ടേ"? എന്ന അമ്മിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടാണു തലപൊക്കിയത്‌...

"ഓ!എന്നാ അമ്മിക്കുറക്കമൊന്നുമില്ലേ"??

"സമയം എന്നായെന്ന് വല്ല പിടുത്തവുമുണ്ടോടാ "?

"ഇല്ല"

മണി എട്ടാകാറായി "

"ഇന്നലെ ഗരുഢൻ തൂക്കം കാണാൻ കാണാൻ പോയതല്ലാരുന്നോ?ഇന്നിനി കോളേജിൽ പോകുന്നൊന്നുമില്ല.നാളെ മറക്കാതെ പോക്കോളാം."

"ങേ"

"എന്നെ ഒന്ന് പിടിച്ചേപ്പിച്ചേ അച്ഛന്റെ ഭാര്യേ "!!

"ഓ പിന്നേ .ക്ലാസ്സിൽ പോകുന്നുണ്ടാരുന്നെങ്കിൽ ഏപ്പിക്കാരുന്നു .അവിടെയെങ്ങാനും കിടക്ക്‌.ഹും."!!

തല പൊങ്ങുന്നില്ല.വല്ലാത്ത പെരുപ്പ്‌.പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റു.രണ്ട്‌ കാലിലും നിന്ന് ആടി.ഹോ!!പുലർച്ചേ എങ്ങനെ വന്നു കിടന്നോ ആവോ??

രാവിലെ അമ്പലത്തിൽ നിന്ന് വന്ന പാടേ പല്ലു തേച്ചതാ.

"അമ്മീീീ.ഞാൻ പൊങ്ങി.കാപ്പി എടുത്തോ."
ഒറ്റ അലർച്ച ആയിരുന്നു.

ചൂടു കാപ്പിയും പുട്ടും പഴവും എത്തി.

കഴിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ നൂറുനൂറോർമ്മകൾ തികട്ടി വന്നു.മനം മറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും പുട്ട്‌ കഴിച്ചു.

*                       *                      *

"കിടങ്ങൂരെന്ന് കേട്ടാൽ അഭിമാനപൂരിതമാകണമന്തരംഗം,മൂന്തോടെന്ന് കേട്ടാൽ തിളയ്ക്കണം ചാരായം നമ്മുടെ ഞരമ്പുകളിൽ " എന്ന വാക്യം വയറ്റിലും,തലച്ചോറിലും,ഞരമ്പുകളിലുമേന്തി ജീവിച്ചിരുന്ന മൂന്തോടുകാരുടെ ജൂനിയർ തലമുറയായ ഞങ്ങൾക്ക്‌ മദ്യത്തിലെത്തിപ്പെടാൻ അധികം പ്രയാസപ്പെടേണ്ടി വന്നില്ല.

കിടങ്ങൂർ -കടപ്ലാമറ്റം നിവാസികൾ പരസ്പരം ആക്രമിക്കാതിരിക്കാനെന്നോണം പ്രകൃതി അറിഞ്ഞുകനിഞ്ഞനുഗ്രഹിച്ച മുട്ടൻ കിടങ്ങായ പരിയാരമംഗലത്തിന്റെ പേരെങ്ങനെ മൂന്തോടെന്നായെന്ന് ആർക്കും അറിയുമായിരുന്നില്ല.ഉണ്ണിച്ചിറക്കുളത്തിൽ നിന്നും ഉദ്ഭവിക്കുന്ന തുമ്പയിൽത്തോടും,ഐങ്കലത്തുപറമ്പിൽ നിന്നും ഉദ്ഭവിക്കുന്ന കോച്ചേരിൽത്തോടും പരിയാരമംഗലത്ത്‌ വന്ന് സംഗമിച്ച്‌ അവിടെ നിന്നും ഒന്നായൊഴുകി പള്ളിത്തോടിനെ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങുന്നതല്ലാതെ മൂന്നാമതൊരു തോടിന്റെ പൊടി പോലും കണ്ടു പിടിക്കാനില്ലായിരുന്നെങ്കിലും പരിയാരമംഗലം മൂന്തോടെന്ന് തന്നെ അറിയപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.

കോട്ടയം ജില്ലയിലെ ചിരപുരാതനമായ ചാരായം വാറ്റ്‌ കുടുംബമായ കല്ലുപുരയ്ക്കലിനാണ് പരിയാരമംഗലത്തെ മൂന്തോടാക്കി മാറ്റിയതിൽ പ്രധാന പങ്ക്‌.അരനൂറ്റാണ്ട്‌ മുൻപ്‌ അന്നത്തെ താറാവ്കൃഷിക്കാരനായ കല്ലുപുരയ്ക്കലെ പീലിപ്പാൻ ആണു ചാരായം വാറ്റ്‌ തുടങ്ങിയതെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.ഒരിക്കൽ താറാവിനെ തീറ്റാനായി പുഞ്ചപ്പാടത്തെത്തിയ ബേബി എന്ന വാറ്റുകാരനെ കണ്ടതിൽ നിന്നും തുടങ്ങുന്നു ഐതീഹ്യം.അവിടെ ഒരു മോട്ടോർപുരയിൽ നിന്നും പുക ഉയരുന്നത്‌ കണ്ട പീലിപ്പാൻ അവിടെയെത്തിയപ്പോൾ കണ്ട കാഴ്ച വാറ്റുബേബി ചാരായം വാറ്റുന്നതായിരുന്നു.ശിഷ്യനാക്കാമോ എന്ന് ചോദിച്ച പീലിപ്പാനെ അളക്കാനായി ബേബി ഒരു ഗ്ലാസ്സ്‌ ചാരായം ഊറ്റി നീട്ടി.കണ്ണും പൂട്ടി ചാരായം പിടിപ്പിച്ച പീലിപ്പാൻ കിറി തുടയ്ക്കുന്നതിനു മുൻപായി ബേബിയുടെ ആലിംഗനത്തിലമർന്നിരുന്നു.തന്നോട്‌ ചേർത്ത്‌ പിടിച്ച ശിഷ്യനെ ഗുരു വാറ്റിലെ സകലവിദ്യകളും അഭ്യസിപ്പിച്ചു.

അങ്ങനെ ഒന്നാം തലമുറ വാറ്റുകാരനായ പീലിപ്പാനിലൂടെ മൂന്തോടുകാർ മഹാജ്ഞാനത്തിന്റെ കൈലാസം കയറുമ്പോഴും ,അവരുടെ ഉള്ളിൽ ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ഒരു ചോദ്യം അവശേഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.ദേവന്മാരും,അസുരന്മാരും എന്തിനു ശ്രീബുദ്ധനും,ശങ്കരനും വരെ തേടിയ അതേ ചോദ്യത്തിനുത്തരം.
"ഞാൻ ആര് "?

കല്ലുപുരയ്ക്കലെ വാറ്റുചാരായത്തിന്റെ ഔദ്യോഗികനാമമായ 'തിരിപ്പത്തിരി' കഴിച്ചിരുന്ന ആരും അന്വേഷിച്ചു‌ പോകുമായിരുന്നു ആ ചോദ്യത്തിനുത്തരം.പിന്നെ മൂന്തോടുകാർ സ്വന്തമായി അന്വേഷിച്ചിരുന്ന "എങ്ങനെ എന്റെ വീട്ടിലെത്തിച്ചേരാം" എന്ന ചോദ്യത്തിനുത്തരം മക്കളെത്തി തൂക്കിയെടുക്കുന്നതോടെ അവസാനിച്ചിരുന്നു.കോച്ചേരിക്കൈത്തോട്ടിൽ മുക്കി വെച്ചിരുന്ന തിരിപ്പത്തിരി കുടിച്ചിരുന്ന വെളിനാട്ടുകാരാവണം മുക്കിയതോടെന്നു പേരിട്ടത്‌.അത്‌ പിന്നെ ലോപിച്ച്‌ മുക്ക്തോടും,മൂന്തൊടുമായതാവണം.

അങ്ങനെ ഒന്നാംതലമുറ പീലിയിൽ നിന്നും വാറ്റുപാരമ്പര്യം കൈമറിഞ്ഞ്‌ മൂത്തപുത്രനായ തോമാച്ചനിലേക്കും,അവിടെ നിന്നും മറിഞ്ഞ്‌ മൂന്നാം തലമുറയിലെ കുട്ടനിലേക്കുമെത്തുന്നതോടെ 'തിരിപ്പത്തിരി'യുടെ രൂപവും,ഗുണവും,രുചിയും മാറി 'ഷുമാക്രി'എന്ന ന്യൂജെനറേഷൻ ചാരായത്തിലെത്തിയിരുന്നു.നാനാദേശങ്ങളിലും മൂന്തോടിന്റെ സ്വന്തം ഉൽപ്പന്നമായ ഷുമാക്രിയുടെ പ്രശസ്തി എത്തിച്ചേർന്നതോടെ ക്രൂരന്മാരും,മുട്ടാളന്മാരുമായ എക്സൈസുകാർ കുട്ടനേയും സിൽബന്ധികളേയും ചോദ്യം ചെയ്യാനും,നട്ടെല്ലിന്റെ ബലം പരിശോധിക്കാനുമായി പാലായ്ക്ക്‌ കൊണ്ട്‌ പോകാൻ തുടങ്ങിയതോടെ മൂന്തോടിന്റെ ദയനീയാവസ്ഥയിൽ മനം നൊന്ത ഭൂമീദേവി  സൃഷ്ടികർത്താവിനെ ശരണം പ്രാപിച്ചു..

അനന്തകോടി നക്ഷത്രങ്ങളടങ്ങുന്ന പ്രപഞ്ചഗോളങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചതിനു ശേഷം തന്റെ സൃഷ്ടികളിൽ എവിടെയോ എന്തോ ഒരു കുറവുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ പ്രപഞ്ചകർത്താവ്‌ ഭൂമിയെ തന്റെ ഇടംകൈ കൊണ്ട്‌ ഉയർത്തിയെടുത്ത്‌ വലംകൈകൊണ്ട്‌ ഭൂമിയിൽ പരിയാരമംഗലത്തെ സൃഷ്ടിച്ചതിനു ശേഷം  അനുഭവപ്പെട്ട ക്ഷീണം മാറ്റാൻ കൈയിലെ പൊടി രണ്ട്‌ കൈ കൊണ്ടും തട്ടിക്കുടഞ്ഞ്‌ കൊടുംകൈ കുത്തി പുറകോട്ട്‌ മലർന്ന് യുഗങ്ങളോളം വരുന്ന യോഗനിദ്രയിലമർന്നതിന്റെ പത്താം യുഗത്തിൽ ഒരു കരച്ചിൽ കേട്ട്‌ നിദ്രയിൽ നിന്നും ഉണർന്നു.

"പിതാവേ ഉണരൂ "

ആരാണു തന്നെ പിതാവെന്ന് വിളിക്കുന്നത്‌?

കരഞ്ഞുകലങ്ങിയ കണ്ണുകളോടെ നിൽക്കുന്ന പുത്രി ഭൂമീദേവി.അതുകണ്ട പിതാവിന്റെ മനം കലങ്ങി..
കരച്ചിൽ മാറ്റാനായി എന്ത്‌ വരം വേണമെങ്കിലും കൊടുക്കാൻ പിതാവൊരുക്കമായിരുന്നു.

മൂന്തോടിനെ മദ്യാസക്തിയിൽ നിന്നും മോചിപ്പിക്കാനായി ഒരു ഋഷ്യശൃംഗനെയെങ്കിലും അയയ്ക്കണമെന്നായിരുന്നു പുത്രിയുടെ
അപേക്ഷ.

സംഭവത്തിന്റെ ഗൗരവം മനസിലാക്കിയ പിതാവ്‌ അരുളിച്ചെയ്തു.

"തഥാസ്ഥുകൾ "

"ഉറപ്പാണോ "

"അതേന്നേ.ഉറപ്പ്‌.ആയിരത്തിത്തൊള്ളായിരത്തി  എൺപത്തിമൂന്നിലെ കൊടും വരൾച്ചക്കാലത്ത്‌ ദേവിയുടെ പ്രാർത്ഥന ഫലിക്കും."

എന്നാലും പുത്രിക്ക്‌ സംശയമായിരുന്നു.തഥാസ്ഥു എന്നതിനു പകരം തഥാസ്ഥുകൾ എന്ന് പറഞ്ഞതെന്തിനായിരിക്കും?
ആ എന്തെങ്കിലുമാകട്ടെ .ദേവി ഭൂമിയുടെ അകക്കാമ്പിലേക്ക്‌ ഉൾവലിഞ്ഞു.

അങ്ങനെ മൂന്നാലു വർഷം കൂടി കടന്നു പോയി.

ഒരു നാരങ്ങാമിഠായി പൊതുടച്ചിങ്ങ്സാക്കി മൂന്തോടുകാർ ഒരു ബക്കറ്റ്‌ ചാരായം കുടിച്ചു വറ്റിച്ചിരുന്ന എൺപത്തിമൂന്നിലെ എരിപൊരി വേനൽക്കാലത്ത്‌ നവഗ്രഹങ്ങളേയും,ഗുളികനേയും,കോടാനുകോടി നക്ഷത്രങ്ങളേയും സാക്ഷി നിർത്തി ഏഴ്‌ തക്കിടിമുണ്ടൻ  ഋഷ്യശൃംഗന്മാർ നീചഭംഗരാജയോഗത്തോടെയും,മൗഢ്യവും,നീചവും ആയ ബുധനോടെയും,ശേഷിയില്ലാത്ത കേസരിയോഗത്തോടെയും,ക്ലീബാ,മുസല,നിർഭാഗ്യ,ദുര്യോഗ ,ധനനാശയോഗത്തോടെയും മൂന്തോട്ടിലെ  ഇട്ടാവട്ടത്തിലേക്ക്‌ പിറന്നുവീണു.അപ്പോഴാണു ഭൂമീദേവിക്ക്‌ പിതാവിന്റെ വരത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ അർത്ഥം മനസ്സിലായത്‌.
ടി ജാതകരുടെ ഗ്രഹനില പരിശോധിച്ച ഭൂമീദേവിക്ക്‌ തന്നെ നാണം വന്നു.

അങ്ങനെ ഒരേ മാസത്തിൽ ജനിച്ച ഋഷ്യശൃംഗന്മാരായ ഞങ്ങൾ ഞാൻ,അനീഷ്‌,സഞ്ജു,രാജീവ്‌,കുട്ടാപ്പി,ജിജോ,പോൾ എന്നിവർ ഞറുക്കെപിറുക്കനെ കരഞ്ഞും,മുട്ടിലിഴഞ്ഞും,എഴുന്നേറ്റ്‌ നടന്നും മനയ്ക്കലെ നമ്പ്യാത്തൻ തിരുമേനിയുടെ ഒഴിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന തേങ്ങാപ്പുരയുടെ നീളൻ തിണ്ണയിൽ നാണുക്കൊച്ചാശാന്റെ എഴുത്ത്കളരിയിൽ എത്തി അഞ്ച്‌ രൂപാവീതം ദക്ഷിണ വെച്ചു നിലത്തു ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്ന് ചൂണ്ടുവിരലിന്റെ അഗ്രത്തേയും അകംതുടയിലേയും തൊലിയെ  തൃണവൽഗണിച്ച്‌ നിർദ്ദാക്ഷിണ്യം സരസ്വതീദേവിയെ ഉപാസിക്കാൻ തുടങ്ങി.ഒരു വർഷത്തിലധികം നീണ്ട ഉപാസനയിൽ ശിഷ്യന്മാർ പുതിയ മലയാളാക്ഷരങ്ങൾ കണ്ടെത്താൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആശാൻ എഴുത്തുകളരി നിറുത്തണോ അതോ മൂന്തോട്‌ ഷാപ്പിലെ വിളമ്പുകാരനാകണോ എന്ന ഘോരചിന്തയിലായി.അപ്പോഴേക്കും ഒന്നാംക്ലാസിലെ പ്രവേശനസമയമായതിനാൽ ആശാൻ രക്ഷപ്പെട്ടു.

ഇക്കാലം കൊണ്ട്‌ മൂന്തോട്ടിലെ ഷുമാക്രി അതിന്റെ പ്രശസ്തിയുടെ പരകോടിയിലെത്തിയിരുന്നു.ഞങ്ങൾ പ്രീഡിഗ്രിക്ക്‌ പഠിച്ചിരുന്ന കാലമായപ്പോൾ അന്നത്തെ കേരളാ മുഖ്യമന്ത്രി രാഷ്ട്രപിതാവിന്റെ കടുത്ത ഭക്തനായി മാറി ചാരായം അങ്ങ്‌ നിരോധിച്ചുകളഞ്ഞു.ശേഷം ചിന്ത്യം.
പാലായിലെ എക്സൈസ്കാപാലികരുടെ മർമ്മാണിവിദ്യകളിൽ മനം മടുത്ത കുട്ടൻ വാറ്റ്‌ നിർത്തി വാറ്റുകലങ്ങൾ ആക്രിക്കടയിൽ കൊടുത്ത്‌ കാശ്‌ വാങ്ങി.

കനത്ത പ്രതീക്ഷയോടെ ചോദിച്ചുവാങ്ങിയ കുഞ്ഞുങ്ങൾ പഠനകാലത്തു തന്നെ മദ്യത്തിന്റെ രുചി അറിഞ്ഞതിൽ അതീവഖിന്നയായ ഭൂമീദേവി ഇത്തവണ ആരോടും ഒരു പരാതിക്കും പോയില്ല..പകരം മക്കളുടെ മനസ്സിലേക്ക്‌ ഭക്തി സന്നിവേശിപ്പിച്ചു.

പട്ടുപാവാടയും ബ്ലൗസുമണിഞ്ഞ,നെറ്റിയിൽ ചന്ദനക്കുറിയണിഞ്ഞ,മുടിത്തുമ്പിൽ തുളസിക്കതിർ ചൂടിയ പെൺകുട്ടികളെ മനസിൽ നിറച്ച ഋഷ്യശൃംഗന്മാർ സപ്തർഷികളായി,സപ്തപിതൃക്കളായി,സാളഗ്രാമങ്ങളായി,സാലഭഞ്ജികകളായി,യക്ഷന്മാരായി,ഗന്ധർവ്വന്മാരായി,കിന്നരന്മാരായി സമീപക്ഷേത്രങ്ങളിലെ നാലമ്പലത്തിനുള്ളിലെ സ്ഥിരപ്രതിഷ്ഠകളായി.പത്രത്തിലെ ഇന്നത്തെ പരിപാടി നോക്കിയും,കലണ്ടറിൽ നോക്കിയും ഞങ്ങൾ എത്തിച്ചേരാൻ തുടങ്ങി.

ചേർപ്പുങ്കൽപള്ളിയിലെ പെരുന്നാളിൽ തുടങ്ങുന്ന ആഘോഷക്കാലം കിടങ്ങൂർ ഉത്സവത്തിനു കൊടിയിറക്കുന്നതോടെ അവസാനിക്കുമായിരുന്നു.ആ മൂന്ന് മാസക്കാലം കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ അമ്പലത്തിൽ പോകുന്നത്‌ മീനഭരണിക്ക്‌ കുമ്മണ്ണൂർ നടയ്ക്കാംകുന്ന് കാവിലാണ്.മീനഭരണിക്ക്‌ ഗരുഢൻ പറവയുണ്ട്‌.പ്രത്യേക നോയമ്പെടുത്ത്‌ വരുന്ന നൂറോളം ഗരുഢന്മാർ അണിനിരക്കുന്ന കാഴ്ച ഒന്ന് കാണേണ്ടത്‌ തന്നെയാണ്.ധാരാളം ഭക്തജനങ്ങളും വരും..രാത്രിയിൽ ആയതിനാൽ ആ കാഴ്ചക്ക്‌ വല്ലാത്ത മാധുര്യം തന്നെയാണു.ഒരു ഗരുഢനൊപ്പം ഒരു സെറ്റ്‌ ചെണ്ടമേളക്കാർ കാണും.നൂറു ഗരുഢൻ ഉണ്ടെങ്കിൽ അതിനനുസരിച്ച മേളക്കാരും കാണും.

ഭരണിയുടെ അന്നേ ദിവസം വൈകിട്ട്‌ ക്ലാസ്സ്‌ വിട്ട്‌ വന്ന ഞങ്ങൾ മൂന്തോടിന്റെ സിരാകേന്ദ്രമായ ആൽത്തറയിലൊത്തുകൂടി.മീനഭരണി എങ്ങനെ ഗംഭീരമാക്കാം എന്നതായിരുന്നു ചർച്ചാവിഷയം.

ചർച്ചകൾ ഗംഭീരമാകുന്നതല്ലാതെ "വൈകിട്ടെന്താ പരിപാടിക്ക്‌ " ആരും മുൻ കൈയെടുക്കാത്ത സങ്കടത്തിൽ  കൂട്ടത്തിലെ മുതിർന്ന മോഹൻലാൽഭക്തനായ അനീഷ്‌ കാര്യം എടുത്തിട്ടു.

"ഡാ,കോപ്പന്മാരേ!!രാത്രി മുഴുവൻ ഉറങ്ങാതിരിക്കണമെങ്കിൽ അകത്ത്‌ നല്ല ചൂടനായി വല്ലതുമൊക്കെ വേണം.ഷെയറിട്ടാൽ ഒരു അമ്മൻകുടം ഐലന്റ് വാങ്ങിക്കാം."

ആരും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല.അവസാനം ഷെയർ ഇടാൻ തീരുമാനിച്ചു.ഷെയർ ഊർജ്ജിതമായി ഇട്ടു.മൊത്തം എട്ടു രൂപ.ഷെയറിനു തന്നെ നാണമായി കാണണം.
ആ എട്ടുരൂപാ അമ്പലത്തിൽ നേർച്ച ഇടാമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു.എട്ടുരൂപാ ഞാൻ കൈപ്പറ്റി.രാത്രി പത്ത്‌ മണിയ്ക്ക്‌ പോകാനാണു പ്ലാൻ.

കുളി,അത്താഴം,ഇമ്പോസിഷനെഴുത്ത്‌ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ്‌ തയ്യാറായി..ഒരോരുത്തരായി വരാൻ തുടങ്ങി.പരമഭക്തരായി കാവിമുണ്ടൊക്കെ ഉടുത്ത്‌ കിഴക്കോട്ട്‌ വെച്ച്‌ പിടിച്ചു.

"നല്ല തണുപ്പാണല്ലോ "

"അതെയതെ.മീനത്തിൽ നല്ല പൊള്ളുന്ന തണുപ്പാ."

എല്ലാവർക്കും ചിരി വന്നു.

"ആ എട്ട്‌ രൂപാ നേർച്ചയിടാമെന്ന് തീരുമാനിച്ചും പോയി.അല്ലെങ്കിലതിനൊരു ഫുള്ളു വാങ്ങി കുത്തിക്കേറ്റാമായിരുന്നു "

ഞാനെന്റെ പോക്കറ്റിൽ ബലമായി പിടിച്ചു.ആ എട്ടുരൂപാ പിടിച്ചുപറിച്ചാലോ??

"എട്ട് രൂപയ്ക്ക് ഫുള്ളോ?നിനക്ക് വട്ടായോ?

"അവനാക്കിയതാടാ ".

പിന്നെയും ചിരി വന്നു.

 കല്ലുപുരയ്ക്കന്റെ വീടിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരും നിന്നു.
നല്ല ഇരുട്ട്‌.ആരും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല.
രണ്ട്‌ പേർ വീട്ടുമുറ്റത്തെത്തി.
"ഹുട്ടൻ ചേട്ടോ "...
ആ വിളി കേട്ട് കൂടല്ലൂർ പള്ളിയിലെ കുഴിമാടത്തിൽ കിടന്ന് പീലിപ്പാൻ തുമ്മിക്കാണണം.അത്ര സ്നേഹം ആ വിളിയിൽ....

"അവനിവിടില്ല."കുട്ടന്റെ അമ്മയുടെ ശബ്ദം.

ആകെ നിരാശരായ ഞങ്ങൾ വീണ്ടും കിഴക്കോട്ട്‌ നടന്നു.

കടന്നു പോയ വാഹനത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ തേടിയ വള്ളി കാലിൽ ചുറ്റിയതായി ഞങ്ങൾ മനസിലാക്കി.അതാ നിൽക്കുന്നു കുട്ടൻ.

ഒന്നും മടിച്ചില്ല.ഓടിച്ചെന്നു.കുട്ടൻ നിന്ന സ്ഥലത്ത്‌ ചെന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെ കുട്ടനില്ല.കുറച്ചകലെയായി കരിയിലകൾ ഞെരിഞ്ഞമരുന്ന ശബ്ദം .കുട്ടൻ ഓടുകയാണ്.

"വിടരുതെടാ.എക്സൈസുകാർ ഓടിച്ചിട്ട്‌ പോലും കിട്ടാത്ത ആളാ.കണ്ടത്തിൽ ചാടുന്നതിനു മുൻപ്‌ പിടിക്കണം."

എല്ലാവരും വട്ടത്തിൽ ചിതറി ഓടി.
പര്യാത്തേട്ട് പറമ്പതിരിലെ ആറടി പൊക്കമുള്ള കയ്യാലയുടെ മുകളിൽ വച്ച് ആളെ പിടുത്തം കിട്ടി.

ഇരുട്ടത്ത്‌ വളഞ്ഞ്‌ നിൽക്കുന്ന ആൾക്കാരെ മനസിലാക്കാനാവാതെ കുട്ടൻ നടുക്ക്‌ നിന്ന് കിതച്ചു.

"കുട്ടൻ ചേട്ടാ,ഇത്‌ ഞങ്ങളാ."

പിന്നെ കേട്ടത്‌ പേടി മാറ്റാൻ തെറി  വിളിക്കുന്നതായേ തോന്നിയുള്ളൂ.

അതുവരെ കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത പുതിയ ഒരു വാക്ക് പഠിക്കാൻ സാധിച്ചു.

തണകാവള്ളി((അതല്ലാ കേട്ടോ)).

കൂടുതൽ വഷളാകുന്നതിനു മുൻപ്‌ കാര്യം പറഞ്ഞു.

ഞാനെന്റെ എട്ടുരൂപയിലെ പിടുത്തം അയച്ചു.രണ്ടടപ്പ്‌ സാധനമെങ്കിലും കിട്ടുമല്ലോ!!ഒരു ഫില്ലർ കരുതാമായിരുന്നു.തുല്യമായി വീതിക്കാമല്ലോ.

കുട്ടൻ ചിന്താധീനനായി.

"സാധനമുണ്ട്‌.സ്പിരിറ്റാ.ഇന്ന് വൈകിട്ട്‌ കൊണ്ട്വന്നതേയുള്ളൂ.അത്‌ വെള്ളമൊഴിച്ച്‌ കൂട്ടി കുപ്പിയിലാക്കിയിട്ട്‌ വരുന്ന വഴിയാരുന്നു."

"ഒരു കുപ്പിയ്ക്ക്‌ എന്നാ വേണം."?

"നൂറു രൂപ "

"അതൊക്കെ തരാം.വീര്യമുണ്ടോ "?

"ഹാ ഹാ ഹാ "

കുട്ടന്റെ ചിരിയിൽ എല്ലാമുണ്ടായിരുന്നു.

വൈകുന്നേരം നുള്ളിപ്പെറുക്കി എട്ടുരൂപ ഉണ്ടാക്കിയവരുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ഇരുന്നൂറു രൂപാ പൊങ്ങി വന്നു.എന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് വരെ ഇരുപത്‌ രൂപ.ഹോ!!കലികാലം.

ഉണ്ണിച്ചിറക്കുളത്തിന്റെ കരയിലെ ഉണങ്ങിയ തേരകത്തിന്റെ പൊത്തിൽ രണ്ട്കുപ്പി വെച്ചിട്ടുണ്ട്‌.സ്പോട്ട്‌ പറഞ്ഞ്‌ തന്ന  കുട്ടൻ അപ്രത്യക്ഷനായി.

ഏഴംഗസംഘം കുളക്കരയിലേക്ക്‌ നടന്നു.കൂരിരുട്ടത്ത്‌ തേരകച്ചുവട്ടിലെത്തി പൊത്തിൽ നിന്നും കുപ്പിയെടുത്തു.അടുത്ത റബർ മരത്തിൽ നിന്നും ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക്ചിരട്ടയെടുത്ത്‌ ഒട്ടുപാൽ പറിച്ചു കളഞ്ഞ്‌ പാണലിന്റെ ഇല പറിച്ച്‌ ചിരട്ട തൂത്തു വൃത്തിയാക്കി.എന്നത്തേയും പോലെ ഗണപതി സഞ്ജു തന്നെ.
ഒറ്റവലിക്കകത്താക്കിയ അവൻ ചങ്ക്‌ തിരുമ്മി നിലത്തിരുന്നു.തിരുമ്മ് കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ മനസ്സിലായി കൊടുത്ത ഇരുന്നൂറു രൂപാ മുതലായെന്ന്.
പൗലോ ഓടിപ്പോയി അവന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും കുറച്ച് ചിലുമ്പിക്കാ പറിച്ചു വന്നു.ഒരു മണിക്കൂർ തികച്ചെടുത്തില്ല രണ്ട്‌ കുപ്പിയും കാലിയാകാൻ.

വീണ്ടും ഞങ്ങൾ റോഡിലെത്തി.ഇടയ്ക്കിടെ കടന്നുപോകുന്ന വാഹനങ്ങളിലെ പ്രകാശം മാത്രം.കൂവിയാർത്തും അട്ടഹസിച്ചും ഞങ്ങൾ മുന്നോട്ട്‌ നീങ്ങി.പുറകിൽ നിന്നും ഹോൺ കേൾക്കുമ്പോഴാണു വഴിയിലൂടെ നിരന്ന് നടക്കുകയായിരുന്നു എന്ന ബോധ്യം വരുന്നത്‌ തന്നെ.

അങ്ങനെ രണ്ട് കൈകളും കക്ഷത്തിൽ തിരുകി മുതുക് അൽപ്പം ഉയർത്തി തല അൽപ്പം കുനിഞ്ഞ് ആടിയും,പാടിയും,അട്ടഹസിച്ചും,കൂവിയാർത്തും ഞങ്ങൾ അമ്പലത്തിലെത്തി.

.കുറേ ഗരുഢന്മാർ അമ്പലത്തിന്റെ മതിലിനു പുറത്തെത്തിയിട്ടുണ്ട്‌.ധാരാളം ഭക്തരും വന്നു കൂടിയിട്ടുണ്ട്‌.

ക്ഷേത്രത്തിനു പുറകിലായി മുഴുവൻ തടിയിൽ നിർമ്മിച്ച രണ്ട്‌ കളിത്തട്ടുകളുണ്ട്‌.ഗരുഢന്മാർ ഓരോരുത്തരായി ഈ കളിത്തട്ടുകളിൽ തിമിർത്താടും.

നടന്ന് ക്ഷീണിച്ച ഞങ്ങൾ കളിത്തട്ടുകളിലെ തൂണുകളിൽ ചാരിയിരുന്നു.ഇരുപ്പ്‌ പിന്നെ കിടപ്പായി.പിന്നെ നന്നായുറങ്ങി.ആരോ വിളിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചപ്പോൾ ഞങ്ങൾ എഴുന്നേറ്റു.കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന എട്ടുരൂപാ ഭണ്ഡാരത്തിൽ നിക്ഷേപിച്ച്‌ വീട്ടിലേക്ക്‌ തിരികെ നടന്നു.

*               *               *                     *

"ദാ നിന്നെ കുട്ടൻ വിളിക്കുന്നു."

"ച്ഛേ,അമ്മിയ്ക്ക്‌ വേറൊരു പണിയുമില്ലേ.?ഏത്‌ കുട്ടൻ "?

അമ്മിയുടെ ശബ്ദം താഴ്‌ന്നു.

"ആ വാറ്റുകാരൻ കുട്ടൻ "

ഉറക്കച്ചടവോടെ പുറത്ത്‌ ചെന്നു.

"എന്നാ ചേട്ടാ??രാത്രി അമ്പലത്തിലായിരുന്നു.നല്ല ക്ഷീണം ."

കുട്ടന്റെ മുഖത്തൊരു ആശ്വാസഭാവം.

"ഇന്നലത്തെ സാധനം എങ്ങനുണ്ടായിരുന്നു."?

"ഹോ!എന്നാ കടുപ്പമായിരുന്നു.ചിലുമ്പിയ്ക്കാ ഉണ്ടാരുന്നത്‌ കൊണ്ട്‌ കുടിച്ച്‌ തീർത്തു."

അമ്മി വാതിൽക്കൽ സംശയാലുവായി പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

"ഒന്നുമില്ലേയ്‌.ഗരുഢനു ആളുണ്ടായിരുന്നോന്ന് ചോദിക്കുവാരുന്നു."

"ആ കൂടും കൂടും "

കുട്ടൻ മറ്റെന്തോ ചോദിക്കാനാഞ്ഞിട്ട്‌ വേണ്ടെന്ന് വെച്ച്‌ നടന്നകന്നു..

വൈകുന്നേരമായപ്പോൾ കൂട്ടുകാർ ഒത്തുകൂടി.അപ്പോഴാണ് കുട്ടൻ എല്ലാവരുടേയും വീട്ടിൽ എത്തിയിരുന്നു എന്നതറിയുന്നത്..കാരണം അറിയാൻ അന്ന് ശ്രമിച്ചുമില്ല,കുട്ടനെ അന്ന് കണ്ടതുമില്ല.

പത്തനംതിട്ടയിലെ സ്പിരിറ്റ്‌ രാജാവിന്റെ ഗോഡൗണിനു പുറകിലെ ഒരു സ്ലാബിൽ ചവുട്ടി നിൽക്കുന്ന അന്നത്തെ ഡി.ജി.പി ആയിരുന്ന ചന്ദ്രന്റെ ഫോട്ടോ പിറ്റേന്നത്തെ മനോരമയിൽ കണ്ടപ്പോഴാണ് കല്ലുപുരയ്ക്കൽ കുട്ടൻ എന്തിനാണ് ഞങ്ങളെ അന്വേഷിച്ച്‌ വീടുകളിൽ വന്നതെന്ന് മനസ്സിലായത്‌...



                             (((((((തുടരും/തുടരണോ??))))))