നാശം പിടിക്കാൻ!!

     ഇന്നലെ ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ അംഗീകരിച്ച ദിവസം ആയിരുന്നു.ഇത്ര കുശാഗ്രബുദ്ധിയും,സൂക്ഷ്മപടുവും,ഓർമ്മശക്തിയാൽ അനുഗ്രഹീതനുമായ നീ ഇവിടെയെങ്ങും ജനിക്കേണ്ടവനല്ല,ജനിക്കേണ്ടവനേയല്ലാ യെന്ന് ഞാൻ എന്നെ ഗാഢമായി അനുഗ്രഹിച്ചു.

  രണ്ട്മൂന്ന് ദിവസമായി തുടർച്ചയായി വയറുവേദന വന്നത്‌ കൊണ്ട്‌ മിനിങ്ങാന്ന് കിടങ്ങൂരെ ഡോക്ടർ ചെറിയാച്ചന്റെ ഹാനിമാൻ സ്പെഷ്യാലിറ്റി ക്ലിനിക്കിലെത്തി.ഞാൻ പറഞ്ഞ ലക്ഷണങ്ങൾ ഡോക്ടർ പഠിച്ച ലക്ഷണങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാത്തത് കൊണ്ട്‌ സ്കാനിങ്ങിനു കുറിച്ചു.കൂടെ വേദന കുറയാനുള്ള മരുന്നും തന്നു.കുറിമാനവുമായി ഇന്നലെ രാവിലെ പാലായിലെ ഡോക്ടേഴ്സ്‌  സ്പെഷ്യാലിറ്റി സ്കാൻ സെന്ററിലെത്തി.ഒരു മണിക്കൂർ കൊണ്ട്‌ കുടിച്ച രണ്ട്‌ ലിറ്റർ വെള്ളം വയറ്റിൽ കിടന്ന് വിഘടിച്ച് 'ഞാനിപ്പം പോകും‌,ഞാനിപ്പം പോകും' എന്ന  അവസ്ഥയിലെത്തിയപ്പോൾ എന്റെ പേര് വിളിച്ചു.
 
അകത്ത്‌ കയറി.സുന്ദരനായ ഒരു ഡോക്ടർ.ക്ലീൻഷേവ്‌ ചെയ്ത മുഖത്ത്‌ പുഞ്ചിരി.ഇയാൾ എവിടെയാണാവോ പ്രാക്റ്റീസ്‌ നടത്തുന്നത്‌?ശാന്തമായ, തിരക്കില്ലാത്ത പ്രകൃതവും,പ്രസന്നമായ മുഖവും കണ്ടാൽ തന്നെ പകുതി അസുഖം മാറും.മറ്റുള്ളവരെ നാണം കെടുത്താൻ ദൈവം ഓരോരുത്തർക്കും സൗന്ദര്യം വാരിക്കോരി കൊടുത്തോളും!!ഹും!!!

     കൂടുതൽ ചിന്തിക്കാൻ ഡോക്ടറും,വയറും സമ്മതിച്ചില്ല.പത്ത്‌ മിനിറ്റ്‌ കൊണ്ട്‌ ഡോക്ടർ പണി തീർത്തു.അതിനിടക്ക്‌ ഡോക്ടർ വീട്ടുവിശേഷങ്ങൾ വരെ ചോദിച്ചു.സമർത്ഥനായ ഡോക്ടർ.ബ്ലഡ്‌ നോക്കാനുള്ള സമ്മതവും കൂടി വാങ്ങി.ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞാൽ റിസൽട്ട്‌ വാങ്ങിക്കാം.ബ്ലഡ്ഡും നൽകി റ്റോയ്‌ലറ്റിലേക്ക്‌ പാഞ്ഞ്‌ കയറി..

       റിസൽറ്റ്‌ വാങ്ങാൻ ചെന്നപ്പോൾ കൗണ്ടറിലിരുന്ന പെൺകുട്ടി പറഞ്ഞു
" ചേട്ടനോട്‌ ഡോക്ടറെ കണ്ടിട്ടേ പോകാവൂ എന്ന് പറഞ്ഞു."

തലക്കകത്തൊരു മൂളൽ!!
കിളി പോയതാണോ ,വന്നതാണോ കണ്ണിനു മൂടൽ.ഒരു ധൈര്യക്കുറവ്‌.വയറ്റിലെ വേദന വർദ്ധിക്കുന്നത്‌ പോലെ.

അകത്ത്‌ കയറി.സുന്ദരന്റെ മുഖത്ത്‌ പുഞ്ചിരി .
" ബ്ലഡ്ഡിൽ കുഴപ്പമില്ല.എല്ലാം നോർമ്മൽ."
"പിന്നെ വേദന "?
"കിഡ്നി സ്റ്റോൺ ആണു.പേടിക്കണ്ട കാര്യമില്ല.ചെറിയാച്ചൻ ഡോക്ടറുടെ ചികിത്സ ആണോ "?
"അതെ.പണ്ട് മഞ്ഞപ്പിത്തം വന്നപ്പോള്‍ മുതല്‍ അദ്ദേഹംതന്നെയാണ് ചികിത്സ. "

റിസൽറ്റ്‌ തന്നു .തുറന്ന് നോക്കി.
വലത്തേ കിഡ്നിയിൽ ഒരു കുഞ്ഞ്‌ ഉപജാപകൻ 3 മില്ലീമീറ്റർ വലുപ്പത്തിൽ സുഖാലസ്യത്തിൽ.
ശരിയാക്കിത്തരാം.വൈകിട്ട്‌ ചെറിയാച്ചൻ ഡോക്ടറെ കാണട്ടെ.!!!.

       വീട്ടിലെത്തി.ഡോക്ടർ തലേന്ന് തന്ന വേദനക്കുള്ള മരുന്ന് കഴിച്ചു.വീട്ടിൽ നോക്കിയിരുന്ന അമ്മിയേയും അനിയത്തി സിന്ധുവിനോടും കാര്യം പറഞ്ഞു.അവൾ റിസൽറ്റ്‌ വാങ്ങി നോക്കി.
കഴിക്കേണ്ടാത്ത ഭക്ഷണസാധനങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റ്‌ അവൾ വായിച്ചു.തക്കാളിയുടെ പേരു വന്നപ്പോൾ അമ്മി പറഞ്ഞു.
   "കൊച്ചേ,തക്കാളിച്ചെടി ഞാനങ്ങ്‌ വെട്ടിക്കളഞ്ഞേക്കട്ടെ ?അതിവിടെ നിൽക്കുന്നത്‌ കൊണ്ടല്ലേ പറിച്ച്‌ കറി വെക്കുന്നേ??"
"അതവിടെ നിന്നോട്ടേ "
പരീക്ഷണാർത്ഥം നാല് ചാക്കുകളിൽ നട്ട്‌  പിടിപ്പിച്ച തക്കാളിച്ചെടികൾ തഴച്ച്‌ വളർന്ന് കായ പിടിച്ച്‌ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വീട്ടിൽ പാചകപരീക്ഷണങ്ങളായിരുന്നു.പച്ചത്തക്കാളി കൊണ്ട്‌ തോരൻ,മെഴുക്കുവരട്ടി,പഴുത്ത തക്കാളി കൊണ്ട്‌ സ്റ്റ്യൂ,മഞ്ഞളരച്ച്‌ ചേർത്തത്‌,തേങ്ങാ വറുത്തരച്ചത്‌ ഇങ്ങനെയൊക്കെ എല്ലാ ദിവസവും കാണും.അതും പോരാഞ്ഞ്‌ പഴുത്ത തക്കാളി മുറിച്ച്‌ അരിഞ്ഞ്‌ പഞ്ചസാരയിട്ട്‌ തരും.ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളിൽ ചക്കക്കാലം പോലെ ഞങ്ങളുടെ തക്കാളിക്കാലം.
എന്നതായലും ഞാൻ സ്വന്തമായി ഒരു കല്ലിന്റെ ഉടമസ്ഥനായെന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ.

വേദന നന്നായി അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങി. ഒരു വിധത്തില്‍ ഒരു കുളിയും കഴിഞ്ഞ് കയറിക്കിടന്നു.മയക്കം പിടിച്ച്‌ വന്നപ്പോൾ ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു.നോക്കിയപ്പോൾ അച്ഛനാണു.
"പാലായ്ക്ക്‌ പോയോടാ "?
"ഉം.പോയിട്ട്‌ വന്നു.കല്ലുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു."
"ആ .വൈകിട്ട്‌ ചെറിയാച്ചന്റെ അടുത്ത്‌ പോയി നോക്കാം."
"ഞാൻ പൊക്കോളാം."
"നിനക്ക്‌ കുന്നത്തുളായിൽ അപ്പിയുടെ വീട്ടിൽ വരെ ഒന്ന് പോകാവോ "?
"എന്നാത്തിനാ?എനിക്ക്‌ മേലാ.ഭയങ്കര വേദനയാ."
"ഇപ്പം അപ്പിയുടെ മകൻ സജി എന്നെ വിളിച്ചാരുന്നു.അവിടെ അടുക്കളയിൽ കബോർഡുണ്ടാക്കാനുണ്ട്‌.നീ അങ്ങോട്ട്‌ വരുമെന്ന് ഞാൻ വിളിച്ച്‌ പറഞ്ഞേക്കട്ടെ."
"എനിക്ക്‌ വയ്യാ.നാളെ പോയാൽ പോരേ "?
"നീ ഇപ്പം പോ.ആ സഞ്ചുവിനേയും കൂട്ടിക്കൊ "
" വേണ്ടാ.ഞാൻ തന്നെ പൊക്കോളാം ".
"ഞാൻ വിളിച്ചുപറഞ്ഞേക്കട്ടേ"?
"ആ.പറഞ്ഞേക്ക്."
ഒരു വിധത്തിൽ സ്കൂട്ടർ സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്ത്‌ കുന്നത്തുളായിൽ എത്തി.കാര്യങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു.പണി ചെയ്യാൻ വിഷു കഴിഞ്ഞ അടുത്ത ആഴ്ചയിൽ വരാമെന്ന് പറഞ്ഞു.
പോരാൻ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ മഴ തുടങ്ങി.ഇടിയും,മിന്നലും ,കാറ്റും എല്ലാം അടങ്ങിയ ഉഗ്രൻ വേനൽമഴ.

പിന്നെ അവിടെത്തന്നെയിരുന്നു.കറന്റ് പോയപ്പോൾ അപ്പിയപ്പാപ്പനും വന്നു കൂടി.പിന്നെ നാട്ടുവിശേഷങ്ങൾ ആയി.സമീപപ്രദേശങ്ങളിലെ മുഴുവൻ വീട്ടുകാരുടേയും കുറ്റം പറഞ്ഞ്‌ കഴിഞ്ഞിട്ടും മഴ കുറഞ്ഞില്ല.പരദൂഷണം പറയുന്നതിൽ അറയ്ക്കൽകാരും,കുന്നത്തുളായിൽകാരും ഒട്ടും പുറകിൽ അല്ലായിരുന്നതിനാൽ മത്സരം കട്ടക്ക്‌ കട്ടക്ക്‌ മുന്നേറി.ഞാൻ ഒറ്റക്കായിപ്പോയ പ്രശ്നമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.സഞ്ചുവിനേക്കൂടി കൂട്ടാമായിരുന്നു.
ഇടുക്കിയിൽ നിന്ന് കിടങ്ങൂര് വന്ന് താമസിക്കുന്ന ബെന്നിയുടെ ഇളയ പെൺകുട്ടിയുടെ പിതൃത്വം ബെന്നിക്ക്‌ തന്നെയാണോ,അതോ അയൽക്കാരനായ കശാപ്പുകാരൻ തോമസ്‌ ആണോ എന്ന ഗഹനമായ കാര്യം വന്നപ്പോൾ ചർച്ച വഴി മുട്ടുകയും,മഴ കുറയുകയും ചെയ്തു.

കതക്‌ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പെളാണു ഇരുട്ട്‌ വീണു തുടങ്ങിയ കാര്യം മനസിലായത്‌.ഇടക്കിടെ തെളിയുന്ന മിന്നലിൽ പരിസരപ്രദേശങ്ങളിലെ കാഴ്ച തെളിയുന്നു.കൊടുങ്കാറ്റടിച്ചത്‌ പോലെ മരങ്ങളൊക്കെ ചാഞ്ഞും ചെരിഞ്ഞും ഒടിഞ്ഞും നിൽക്കുന്നു.കപ്പയും,വാഴയും മറ്റു കൃഷികളുമെല്ലാം പിഴുതെറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

സ്കൂട്ടറിനടുത്ത്‌ ചെന്ന് പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഫോൺ എടുത്ത്‌ വണ്ടിയുടെ സീറ്റുയർത്തി അതിലിട്ടു.വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ആക്കാൻ നോക്കുമ്പോൾ താക്കോൽ കാണുന്നില്ല.പോക്കറ്റിൽ നോക്കി.പതിവ്‌ പോലെ അതിൽ ഒന്നുമില്ല.ഫോണിന്റെ കൂടെ താക്കോലും അകത്താക്കി സീറ്റ്‌ ലോക്ക്‌ ചെയ്തിരിക്കുന്നു.
     "എന്തു പറ്റി "?
സജിച്ചേട്ടാ,താക്കോൽ അകത്താക്കി പൂട്ടി."
"സ്പെയർ കീ ഇല്ലേ "?
"ഉണ്ട്‌.വീട്ടിലാ.സജിച്ചേട്ടന്റെ ഫോണിൽ‌ അച്ഛന്റെ നമ്പർ വിളിച്ച്‌ തന്നേ."
രണ്ട്‌ തവണ വിളിച്ചപ്പോഴാണു കോൾ എടുത്തത്‌.
അച്ഛനും അനിയനും പണി നിർത്തി വന്നില്ല.അവിടെയും മഴയാണ്.ഇടിയും.മഴ കുറയാൻ അവർ നോക്കി ഇരിക്കുകയാണ്.അങ്ങനെ ആ പ്രതീക്ഷ കൈവെടിഞ്ഞു..
   വീട്ടിലിരിക്കുന്ന സ്പെയർ കീ എടുത്തോണ്ട്‌ വരാൻ ഇനി ആരെ വിളിക്കണം?കൂട്ടുകാരുടെ എല്ലാവരുടേയും മുഖങ്ങൾ മനസിൽ മിന്നിമറഞ്ഞു.കൂടെ മറ്റൊരു കാര്യവും.ആരുടേയും മൊബൈൽനമ്പർ കാണാതെ അറിയില്ലാന്നുള്ള യാഥാർത്ഥ്യം വയറ്റിലെ വേദനയുടെ ആധിക്യം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ആകെ അറിയാവുന്നത്‌ സ്വന്തം നമ്പർ മാത്രം.
"സജിച്ചേട്ടന് കിടങ്ങൂരെ ഓട്ടോക്കാരുടെ നമ്പർ അറിയാവോ "?
"ഇല്ല.ഞാൻ അപ്രത്തെ സാബൂന്റെ വണ്ടി എടുത്തോണ്ടല്ലേ പോകുന്നത്‌"?

സജിച്ചേട്ടൻ അപ്പിയപ്പാപ്പന്റെ ഫോൺ എടുത്തോണ്ട്‌ വന്നു.ഓട്ടോ ഓടിക്കുന്ന ബേബിച്ചനെ വിളിച്ചു വരാൻ പറഞ്ഞു.
കിടങ്ങൂരു നിന്നും മൂന്തോടിന് വരുന്ന വഴിക്ക്‌ രണ്ടിടത്ത്‌ വലിയ മരങ്ങൾ വീണു 33 കേവി ലൈൻ പൊട്ടിക്കിടക്കുന്നു.പാലായിൽ നിന്ന് ഫയർഫോഴ്സ്‌ എത്തിയാണു മരം മുറിക്കുന്നത്‌.രാത്രി 8മണി കഴിയാതെ വഴി തുറന്ന് കൊടുക്കത്തില്ല..

എന്നാൽ പിന്നെ നടന്ന് കളയാം.
മൂന്ന് വർഷത്തിനു ശേഷമാണു ഒന്നരകിലോമീറ്റർ നടക്കാൻ ഒരുമ്പെടുന്നത്‌.ഒരു ടോർച്ചും വാങ്ങി നടക്കാൻ തുടങ്ങി.ഒരു കാലിവണ്ടി പോലും കിട്ടുമെന്ന പ്രതീക്ഷ ഇല്ലാതെ നടക്കുന്നത്‌ ആദ്യം.
വയറ്റിലെ കുത്തിത്തുളക്കുന്ന വേദന മറന്ന് ആഞ്ഞുനടക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു.വലത്തേ കാൽ മുന്നോട്ട് വെക്കുമ്പോൾ ഇടറുന്നത് പോലെ..വയറിന്റെ വലത്‌ വശത്തായി പഴുപ്പിച്ച സൂചി കുത്തിയിറക്കുന്നത്‌ പോലെ വേദന അനുഭവപ്പെടാൻ തുടങ്ങി.

നീണ്ട്‌ കിടക്കുന്ന ടാർ റോഡ്‌ ഇത്ര കുഴയ്ക്കുന്ന പ്രശ്നമായി ഇത്‌ വരെ തോന്നിയിരുന്നില്ല.അത്‌ മാത്രമല്ല  വഴിയരികിലുള്ള ഒരു വീട്ടിലും വെളിച്ചമില്ല.കയ്യിലെ ടോർച്ച്‌ തെളിച്ച്‌ പിടിച്ച്‌ നടന്നു.കൂട്ടിനു ഇടക്കിടെ തെളിയുന്ന മിന്നൽ മാത്രം.മഴ പെയ്താൽ എവിടെയെങ്കിലും കയറി നിൽക്കാമെന്ന് കരുതി.

ഒരു വിധത്തിൽ മൂന്തോട്ടിലെത്തി.നനഞ്ഞ കോഴിയെപ്പോലെ നാലഞ്ച്‌ പേർ നിൽപ്പുണ്ട്‌.
സഹദേവൻ ചോദിച്ചു.
"വണ്ടി എന്ത്യേടാ"?
"പെട്രോൾ തീർന്ന് വഴീൽ വെച്ചേക്കുവാ "
"നിങ്ങളുടെ ഫോണിങ്ങു തന്നേ.ആ സഞ്ചുവിനെ ഒന്ന് വിളിക്കട്ടെ."
"എടാ.കണ്ണനാ.നീ വീട്ടിലുണ്ടോ.?കിടങ്ങൂർക്ക്‌ പോകണം.ബൈക്കും എടുത്ത്‌ വേഗം വാ "
"മഴയല്ലേടാ."
"നീ വേഗം വീട്ടിലേക്ക്‌ വാ.ഞാൻ വീട്ടിൽ കണ്ടേക്കാം."

         ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക്‌ നടന്നു.ഒന്നരകിലോമീറ്റർ കൊണ്ട്‌ നൂറ്റമ്പത്‌ കിലോമീറ്റർ നടന്ന അവസ്ഥയിൽ വീട്ടിൽ ചെന്ന് കയറി.എന്റെ ബെഡ്ഡിൽ കിടക്കാൻ ഇത്ര സുഖമാണെന്ന് ഇന്നലെയാണു മനസിലാക്കിയത്‌..