മഴക്കാലം..

  അങ്ങനെ മഴക്കാലമായി.

വേനലാകുമ്പോൾ എവിടെയൊക്കെയോ ഒളിച്ചിരുന്ന് മുട്ടനാകുകയും,പുതുമഴ പെയ്ത്‌ വെള്ളം വരുമ്പോൾ "ഡീ വാടീ,ഇങ്ങനൊക്കെ നടന്നാൽ മതിയോ?മക്കളേക്കുറിച്ചൊക്കെ ഓർക്കണ്ടേ" എന്ന കണവന്മാരുടെ ചോദ്യത്തിൽ ലജ്ജാവതികളാകുന്ന ആയിരക്കണക്കിനു മത്സ്യശ്രീമതിമാരെ മീനച്ചിലാറ്റിലൂടെ ഒഴുക്കിക്കൊണ്ടുവന്ന് കട്ടച്ചിറത്തോട്ടിലും,പന്നഗം തോട്ടിലും,പുത്തുപ്പള്ളിത്തോട്ടിലും ഇരച്ചുകയറ്റുന്ന തെക്കുപടിഞ്ഞാറൻ മൺസൂൺ എന്നും,ഇടവപ്പാതി എന്നും അറിയപ്പെടുന്ന കാലവർഷത്തിന്റെ വരവോടെ ഞങ്ങൾ അവധിക്കാല ക്രിക്കറ്റ്കളിയും,മരംകയറ്റവുമെല്ലാം അവസാനിപ്പിച്ച്‌ മീൻപിടുത്തത്തിനു തയ്യാറെടുക്കും.

വെല്ല്യച്ഛനോടൊപ്പം ചായക്കടയിൽ കയറുമ്പോൾ  "രണ്ട്‌ കാപ്പി,ഒന്ന് വിത്തൗട്ട്‌,വിത്തൗട്ടിലെ മധുരം കൂടി ഇവനിട്ട്‌ കൊടുത്തരേ " എന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നത്‌ പോലെ കാലവർഷം ഇരച്ച്‌ കുത്തിപ്പെയ്യണേ,ഇവിടെ കിടങ്ങൂരു പെയ്തില്ലെങ്കിലും വാഗമൺ,ഈരാറ്റുപേട്ട,പൂഞ്ഞാർ,തീക്കോയ്‌,പാലാ എന്നിവിടങ്ങളിൽ പെയ്യണേയെന്നും,പെയ്താൽ മാത്രം പോരാ നല്ല മൂന്നാലു ഉരുളെങ്കിലും പൊട്ടണേ എന്നുമായിരുന്നു അക്കാലത്തെ ഞങ്ങളുടെ പ്രാർത്ഥനകൾ.

പൊട്ടുന്ന ഉരുളിൽ നല്ല പോലെ വെള്ളം ഉണ്ടാകണേ,അങ്ങനെ വരുന്ന വെള്ളത്തിൽ ഇഷ്ടം പോലെ മീനുണ്ടാകണേ,മീനച്ചിലാറ്റിലൂടെ ഒഴുകി വരുന്ന മീനുകൾ കട്ടച്ചിറയിൽ എത്തുമ്പോൾ നേരേ താഴത്തങ്ങാടിയിലോട്ട്‌ പോകാതെ വലത്തോട്ട്‌  ഡീവിയേറ്റ്‌ ചെയ്ത്‌ കട്ടച്ചിറത്തോട്ടിലൂടെ പുത്തുപ്പള്ളിത്തോട്ടിലേക്കും,പന്നഗംതോട്ടിലേക്കും കയറണേ എന്നുമുള്ള അഡീഷണൽ പ്രാർത്ഥനകൾ ഞാനും അനിയൻ ടുട്ടുവും,സഞ്ജുവും ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്നും ;കുട്ടാപ്പിയും,റോബിനും,അരുണും മുട്ടിപ്പായും പ്രാർത്ഥിച്ചിരുന്നു.

ഇങ്ങനെ മെയിനും സബ്ബുമായി അന്തരീക്ഷത്തിൽ വിലയം പ്രാപിക്കുന്ന പ്രാർത്ഥനകൾ ചൂടുകാറ്റായി കിഴക്ക്‌ സഹ്യപർവ്വതത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി,അതിൽ തട്ടി മേലോട്ടുയർന്ന് തണുത്ത്‌ മഴയായി കീഴോട്ട്‌ വരുമ്പോഴേക്കും ഞങ്ങൾ മൂന്തോട്ടിലെ സബ്ജൂനിയേഴ്സ്‌ ,പ്രദേശത്തെ ആസ്ഥാനമത്സ്യബന്ധനകലാകാരന്മാരായ കുടിയാത്ത്‌ തൊമ്മി,പര്യാത്തേട്ട്‌ റ്റോമി,വേലൻപറമ്പിൽ രാജപ്പൻ ഇവരുടെ നേതൃത്വത്തിൽ രൂപം കൊള്ളുന്ന മൂന്ന് മീൻപിടുത്ത ഗ്രൂപ്പുകളിൽ ചേക്കേറുമായിരുന്നു.അശ്ലീലതമാശകളുടെ മൂന്തോടൻ ഗുണ്ടർട്ടായ തൊമ്മിച്ചേട്ടന്റെ ഗ്രൂപ്പിൽ ചേരാനായിരുന്നു എല്ലാവർക്കും താത്പര്യം.

അക്കാലം വരെ കൂട്ടിലടച്ചിട്ട കിളികളേപ്പോലെ കഴിഞ്ഞിരുന്ന ഞങ്ങൾക്ക്‌ കിട്ടുന്ന അരചാൻസ്‌,മുഴുചാൻസും,ഡബിൾ ചാൻസുമാക്കാൻ വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടില്ലായിരുന്നു.അങ്ങനെ പുറത്ത്‌ ചാടുന്ന  ഓരോരോ അവസരങ്ങളും കടിഞ്ഞാണില്ലാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ഘോഷയാത്രകളായിരുന്നു.ഒഴുക്കുവെള്ളത്തിലെ പൊങ്ങുതടി പോലെയായിരുന്ന അക്കാലം ഒടുങ്ങാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യാഭിവാഞ്ഛയുടെ നേർക്കാഴ്ചകളായിരുന്നു.

സീനിയേഴ്സിന്റെ കൂടെ മൂന്നാലുമഴക്കാലം കഴിച്ച്‌ കൂട്ടിയ ഞങ്ങൾ ജൂനിയർ തലത്തിലേക്കുയർന്നു.മേൽച്ചുണ്ടിനു മുകളിൽ രൂപം കൊണ്ട പൊടിമീശയെ ഇടക്കിടക്ക്‌ തോണ്ടിക്കാണിച്ച്‌ സീനിയർ തലത്തിലേക്കുയർത്തൂ എന്ന ആവശ്യം വെള്ളത്തിൽ വരച്ച വര പോലെ ആയപ്പോൾ ,അസിസ്റ്റന്റ്‌ മീൻപിടുത്തക്കാരുടെ ചുമതലകളായ ബീഡി കത്തിച്ച്‌ കൊടുക്കൽ,വലയിൽ കുരുങ്ങുന്ന വലിയ മീനുകളെ ചരടിൽ കോർക്കൽ,ചെറിയ മീനുകളെ കൂടയിലാക്കൽ തുടങ്ങിയ പരിപാടികളിൽ നിന്നും ഞങ്ങൾ രാജി പ്രഖ്യാപിച്ചു.

ഇനി മീൻപിടിക്കണമെങ്കിൽ സ്വന്തമായി വല മേടിക്കണമെന്നും,വലയ്ക്ക്‌ കുറഞ്ഞത്‌ ആയിരത്തഞ്ഞൂറു രൂപ ആകുമെന്നും ഓർത്തപ്പൊൾ ശ്വാസകോശം സ്പോഞ്ച്‌ പോലെ ആയി.എന്തായാലും വല മേടിക്കണം.

സ്കൂളിൽ പഠിക്കുമ്പോഴേ സമ്പാദ്യശീലക്കാരായിരുന്ന ടുട്ടുവിന്റേയും,സഞ്ജുവിന്റേയും പണക്കുടുക്കകൾ നിലം തൊട്ടപ്പോൾ അഞ്ഞൂറിലധികം രൂപയുണ്ടായിരുന്നു.കുട്ടാപ്പിയും,റോബിനും,അരുണും സ്വന്തം റബർഷീറ്റ്‌ മോഷ്ടിച്ചും പണം ഉണ്ടാക്കിയപ്പോളും എനിക്ക്‌ ഇരുനൂറ്റമ്പത്‌ എങ്കിലും  ഉണ്ടാക്കാനുള്ള മാർഗ്ഗം പോലും തെളിഞ്ഞില്ല.

സഹ്യനെ ലക്ഷ്യമാക്കിപ്പായുന്ന ചൂടുകാറ്റിനെ തടഞ്ഞ്‌ നിർത്തണോ,അതോ എസ്‌.എഫ്‌.ഐയിൽ ചേരണോ,അതുമല്ലെങ്കിൽ നാടു വിട്ടാലോ എന്ന മൂന്ന് ഓപ്ഷൻസ് മാത്രം മുന്നിൽ വന്നപ്പോൾ  മാന്നാനം കെ.ഇ.കോളേജിലെ ഇംഗ്ലീഷ്‌ ലെക്ചറർ വിൽഫ്രഡ്‌ സാറിന്റെ രൂപത്തിൽ ലക്ഷ്മീദേവിയും സരസ്വതീദേവിയും ഒന്നിച്ചെന്നെ അനുഗ്രഹിച്ചു.അനുഗ്രഹം 'ഓക്സ്ഫോഡ്‌ ലേണേഴ്സ്‌ ഇംഗ്ലീഷ്‌ ഡിക്ഷ്ണറിയുടെ ' രൂപത്തിൽ.
അച്ഛന്റെ മുന്നിൽ വിനയകുലശനായി.
"അച്ഛാ,ഒരു പുതിയതരം ഡിക്ഷ്ണറി വന്നിട്ടുണ്ട്‌.വാങ്ങിക്കണമെന്ന് സാർ പറഞ്ഞ്‌."
"അപ്പ ഇവിടെ ഇന്നാൾ മേടിച്ച രാമലിംഗം പിള്ളയോ "?
"അത്‌ പോരാന്ന് സാർ പറഞ്ഞ്‌.ഇത്‌ മൊത്തം ഇംഗ്ലീഷ്‌ ആണെന്ന്."
കാര്യം പിടികിട്ടിയ ജൂനിയർ എണീറ്റ്‌ സ്ഥലം വിട്ടു.
"എന്നാ കാശ്‌ വേണ്ടത്‌."?
"രണ്ടാഴ്ചക്കകം.അടുത്ത മഴക്കാലത്തിനു മുൻപ്‌ വേണം."
അകത്ത്‌ നിന്നും പൊട്ടിച്ചിരിയുടെ ശബ്ദം.
അത്‌ വരെ വലിയ കള്ളത്തരം കാണിച്ചിട്ടില്ലാത്തതിനാൽ പകരമായി ലിംഗ്വിസ്റ്റിക്സ്‌ ക്ലാസ്സുകളിൽ സ്ഥിരമായി കയറാമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു.കൊന്ന പാപം തിന്ന് തീരട്ടെ.

തുലാവർഷത്തിനു മുൻപ്‌ തന്നെ വല വാങ്ങി.മൈലാടിപ്പറമ്പിലെ വോളിബോൾ കോർട്ടിൽ ടുട്ടുവും,കുട്ടാപ്പിയും കഠിനപരിശീലനം ആരംഭിച്ചു.മണിച്ചരട്‌ കൈയിൽ കുടുക്കിട്ടുറപ്പിച്ച്‌ വല എടുത്ത്‌ ,മൂന്ന് പിടി വല ഇടത്തേ തോളിനു താഴെ ഇട്ട്‌,അഞ്ച്‌ പിടി വലത്തേ കൈയിൽ എടുത്ത്‌ ,രണ്ട്‌ കൈക്കും ഇടക്കുള്ള ഭാഗത്തെ വല വെറുതേ വായുവിൽ തൂക്കിയിട്ട്‌ ,തൊണ്ണൂറു ഡിഗ്രി ഇടത്തോട്ട്‌ തിരിഞ്ഞ്‌ ഒറ്റ ഏറാണ്.ചുരുണ്ട്‌ കൂടി വീഴുന്ന വല ആരെങ്കിലും തൂത്ത്കൂട്ടി എടുത്തൊണ്ട്‌ വരും.എന്നാലും കുറേ നാൾ കൊണ്ട്‌ അവർ എറിയുന്ന വല നല്ല വൃത്തത്തിൽ വിരിയാൻ തുടങ്ങി.

പക്ഷേ അത്‌ മാത്രം പോരാ.കായലിലും മറ്റും വലയെറിയുന്നത്‌ പോലെ സുഖകരമല്ല ,പുതുവെള്ളം കുത്തിയൊഴുകുന്ന തോടുകളിലും,പുഴയിലും വീശാൻ.കുറേപേർ വീശാൻ തയ്യാറായി നിൽക്കുന്നതിനിടക്ക്‌ ആദ്യത്തേയാൾ വീശുന്നതിനൊപ്പം മറ്റുള്ളവരും ഒരേ സമയം വീശണം.ഒരാൾ വൈകിയാൽ അയാൾ എറിയുന്ന വല മറ്റൊരു വലയുടെ മുകളിലാവും വീഴുക.രണ്ട്‌ വലയും കൂടി കൊരുത്ത്‌ ആകെ നാശമാകും.ശ്രദ്ധയോടെ വീശിയാൽ അങ്ങനെ പറന്നിറങ്ങുന്ന വലകൾ വെള്ളത്തിനടിയിലേക്ക്‌ ആണ്ട്പോയി ചുരുണ്ടുകൂടാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ വല അയച്ചു വിട്ട്‌ വെള്ളത്തിന്റെ ഒഴുക്കിനനുസരിച്ച്‌ നടക്കണം.വല വെള്ളത്തിനടിയിൽ വെച്ച്‌ ചുരുണ്ടു കൂടി എന്ന് മനസിലായാൽ കയ്യിൽ കോർത്തിരിക്കുന്ന ചരടിൽ പിടിച്ച്‌ വലിച്ച്‌ വല കൂട്ടിച്ചേർത്ത്‌ പൊക്കിയെടുക്കാം.മീനുണ്ടെങ്കിൽ മറ്റുള്ളവരുടെ അസൂയക്ക്‌ പാത്രമാകാം .അല്ലെങ്കിൽ  മറ്റുള്ളവരുടെ വലയിലെ മീനുകളെ നോക്കി ദീർഘശ്വാസം വിട്ട്‌,സ്വന്തം വലയിൽ കുരുങ്ങിയ കമ്പും,കോലുമൊക്കെ പെറുക്കി മാറ്റി വല വൃത്തിയാക്കി ,ഒരു ബീഡിയൊക്കെ വലിച്ച്‌ റിലാക്സ്‌ ആയി തന്റെ ഊഴത്തിനായി കാത്തിരിക്കാം.

അത്തവണത്തെ കടിഞ്ഞൂൽ വീശ്‌ ദുരിതപൂർണ്ണവും നാട്ടിൻപുറം തെറികളാൽ സമൃദ്ധവുമായിരുന്നു.ആറേഴുപേർ നിരന്ന് നിന്ന് വീശുന്നതിനിടക്ക്‌ രണ്ട്‌ പിള്ളേർ വല ചുരുട്ടിക്കൂട്ടി അവരുടെ വലയുടെ മുകളിലേക്കിട്ടാൽ അവർക്ക്‌ സഹിക്കുമോ??തെറിവിളിയുടെ കാഠിന്യം ഏറിയപ്പോൾ തപാലിൽ നീന്തൽ പഠിക്കുന്നത്‌ പോലെ അത്ര എളുപ്പമല്ല കാര്യം  എന്ന് മനസിലായി.

തുലാവർഷം ദയനീയമായപ്പോൾ കാലവർഷത്തിനു മുൻപ്‌ വല വീശാൻ പഠിച്ചു.

കാലം ഞങ്ങളിലും നല്ല മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തി.മീശയില്ലായ്ക പൊടിമീശയിലേക്കും,പൊടിമീശ കട്ടിമീശയിലേക്കും വഴിമാറി.പലരും പല തൊഴിലുകളിലായി.ചിലർ പഠനം തന്നെ..കൂട്ടത്തിലെ മൂപ്പനായ സഞ്ജുവിനു മീശ വരാത്തതിനാൽ നായകത്വം ഞാൻ ഏറ്റെടുത്തു.(ചുമ്മാ.ഇന്ത്യൻ ക്രിക്കറ്റ് ടീമിന്‍റെ  ഒന്നുമല്ലെന്നേ.ഷമീര്.....)
സ്വന്തം എസ്‌.എസ്‌.എ ൽ.സി.ബുക്കിലെ ഫോട്ടോയിലെ മുടി കണ്ട്‌ ഗദ്ഗദപ്പെട്ട്‌ പലരും മുടി നെറ്റിയിലോട്ട്‌ വലിച്ചിടാനും തുടങ്ങി..2009 ആയപ്പോൾ പരസ്യത്തിൽ കാണുന്ന പാലക്കാട്ടെ ഒരു ആശ്രമത്തിലെ മായാമോഹിനീ യന്ത്രങ്ങളും ;ജീവൻ ടോണും ,സ്റ്റാമിനാ 2000 ഉം വാങ്ങി ഉപയോഗിച്ച്‌ ഫലമില്ലാതെ വരുമ്പോൾ ചങ്ക്‌ തിരുമ്മി രോമം പറിച്ച്‌ കളയുന്ന യഥാർത്ഥ മലയാളി യുവത്വമായി മാറിയിരുന്നു ഞങ്ങൾ..

ആദ്യം സൈക്കിളിൽ മീൻപിടിക്കാനായി‌ പോയിരുന്ന ഞങ്ങൾക്ക്‌ പിന്നെ റ്റൂ,ത്രീ,ഫേർ വീലുകളുള്ള വാഹനങ്ങളായി.ആറു ഫുൾ വീശുകാർ,നാലു പരികർമ്മികൾ,മൂന്ന് തെളിവലകൾ,മൂന്ന് ഇടക്കണ്ണി വലകൾ,രണ്ട്‌ പൊടിവലകൾ,രണ്ട്‌ കച്ചാവലകൾ,കുറഞ്ഞത്‌ നൂറുമീറ്ററെങ്കിലും നീളമുള്ള മൂന്നാലു ഉടക്ക്‌ വലകൾ,പെട്രൊമാക്സ്‌,ബാറ്ററി ഊരി ചാർജ്ജ്‌ ചെയ്യാവുന്ന ബ്ലാക്ക്‌ ആൻഡ്‌ ഡക്കർ എമർജ്ജൻസി ലൈറ്റ്‌,ഹെഡ്‌ ലൈറ്റുകൾ മുതലായവ അടങ്ങുന്ന വമ്പൻ സംവിധാനവുമായി മീൻപിടിക്കാനെത്തുന്ന ഞങ്ങളെ പലരും മുറുമുറുപ്പോടെ നോക്കാൻ തുടങ്ങി.

2009 ലെ കാലവർഷം കനത്തതായിരുന്നു.മഴ തുടങ്ങിയത്‌ തന്നെ വെള്ളപ്പൊക്ക സൂചന നൽകിയാണ്.ഉച്ച ആയപ്പോൾ പുത്തുപ്പള്ളിത്തോട്‌ വരെ പോയി നോക്കി.തോട്‌ പകുതി നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.പതിവ്‌ വീശുകാരെ കണ്ട്‌ കുശലം പറഞ്ഞ്‌ തിരിച്ചു പോന്നു.

പന്നഗം തോട്ടിലേക്ക്‌ പോകാമെന്ന് വെച്ചു.കുട്ടാപ്പിയുടെ ഓട്ടോയിൽ സകല സാമഗ്രികളും കയറ്റി അതിലും,മൂന്നു ബൈക്കുകളിലുമായി ആറു പേർ പുറപ്പെട്ടു.പ്രതീക്ഷിച്ചത്‌ പോലെ പന്നഗം കടവിൽ ഞങ്ങളല്ലാതെ വേറേ ആരുമില്ല.

കണ്ണെത്താ ദൂരം പരന്ന് കിടക്കുന്ന പുഞ്ചപ്പാടത്തെ രണ്ടായി പകുത്ത്‌ കൊണ്ടാണു പന്നഗം തോട്‌ ഒഴുകുന്നത്‌.തോടും പാടവും തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കാൻ അവിടെ ഒരു മട തുറന്നിട്ടുണ്ട്‌..അതിനോട്‌ ചേർന്ന് ഒരു തുരുത്തുണ്ട്‌.അതിൽ റബർ മരങ്ങൾ വളർന്ന് നിൽക്കുന്നു.നാലു മരങ്ങൾക്കിടക്കായി പടുതാ വലിച്ച്‌ കെട്ടി.മറ്റൊരു പടുതാ കൊണ്ട്‌ വശങ്ങളും മറച്ചു..വസ്ത്രങ്ങൾ അടക്കമുള്ള സാധനങ്ങൾ അതിനകത്ത്‌ വെച്ചു.

ഇരുട്ടാകുന്നതിനു മുൻപ്‌ ചെയ്യേണ്ട കാര്യങ്ങളിൽ ഒന്ന് കൂടി മാത്രം.അരയൊപ്പം മാത്രം വെള്ളത്തിൽ ഉടക്ക്‌ വല വലിച്ച്‌ സ്ഥാപിക്കാൻ എല്ലാവരും ഉത്സാഹിച്ചതിനാൽ പെട്ടെന്ന് കഴിഞ്ഞു.

ആദ്യമൊന്നും മീൻ കിട്ടുന്നില്ലായിരുന്നെങ്കിലും വെള്ളനിരപ്പുയരാൻ തുടങ്ങിയതോടെ കഥ മാറി.
മീനുകൾ വലയിലേക്ക്‌ 'വലയെടുക്കല്ലേ,രണ്ട്‌ പേർ ഓട്ടത്തിൽ" എന്ന് പറഞ്ഞ്‌ പാഞ്ഞ്‌ കേറാൻ തുടങ്ങി.

മീൻപിടുത്തത്തിലെ അഭിമാന പ്രശ്നമാണ് 'വാളപിടുത്തം'.വാളപ്പൊട്ടെന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു വാളക്കുഞ്ഞിനെ എങ്കിലും സ്വന്തം വലയിൽ കിട്ടണമെന്ന് ഏതൊരു വീശുകാരനും ആഗ്രഹിക്കും.ഞാൻ നേരേ തിരിച്ചും.ഏഴെട്ട്‌ കിലോ വരുന്ന ഒരു വാളക്ക്‌ നാൽപത്‌ വയസ്സുകാരന്റെ ആരോഗ്യമാണ്.പിടിച്ചൊതുക്കാൻ തന്നെ മൂന്നലു പേരു വേണം.അതിന്റെ മുതുകിൽ കയറി ഇരുന്ന്  വായിലൂടെ സൂചി കുത്തിക്കയറ്റി ചരട്‌ കോർത്ത്‌ ചാക്കിലിട്ട്‌ കെട്ടിവെക്കുമ്പോളേക്കും എല്ലാവരും മടുക്കും.പിന്നെ അതിനു ഒരു രുചിയുമില്ലാത്ത മീൻ ആണെന്നാണു എന്റെ അഭിപ്രായം.എന്നത്തേയും പോലെ വാള കിട്ടല്ലേയെന്ന് ഞാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു.

പത്ത്‌ മണി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.കിടങ്ങൂർ ബീവറേജിൽ നിന്നും വാങ്ങിയ മൂന്നു എം.സി.സെലിബ്രേഷനിൽ ഒരെണ്ണം പൊട്ടിച്ചു കാലിയാക്കി.മദ്യത്തിനു അത്ര രുചി പണ്ടെങ്ങും തോന്നിയിരുന്നില്ല..

മഴ അതിന്റെ സർവ്വശക്തിയുമെടുത്ത്‌ പെയ്യാൻ തുടങ്ങി.പാതിരാത്രി ആയപ്പോൾ മഞ്ഞക്കൂരി കൂട്ടമായി ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങി.വായുടെ ഇരുവശത്തുമായുള്ള രണ്ട്‌ കൊമ്പുകളും,മുതുകിലെ ഒരു കൊമ്പും ഒടിച്ചെങ്കിലേ ഒരു മഞ്ഞക്കൂരിയെ വലയിൽ നിന്നും വേർപ്പെടുത്താൻ പറ്റൂ.

കൂരിയുടെ വരവ്‌ അൽപം ശമിച്ചപ്പോൾ ആശ്വാസമായി.അപ്പോൾ പുല്ലനും,കുറുവായും കിട്ടാൻ തുടങ്ങി.ഇടക്കിടെ വന്ന് കയറുന്ന പള്ളത്തിയെ പിടിച്ച്‌ പാടത്തേക്കിടും..

വാലിൽ പൊട്ടുള്ള കൂരൽ,ഒരു ചുണ്ടിനു നീളമുള്ള മുരശ്‌,മഞ്ഞിന്റെ നിറമുള്ള ചില്ലാൻ,പിരാന്നാമത്സ്യത്തോട്‌ സാമ്യമുള്ള അറപ്പുണ്ടാക്കുന്ന അറഞ്ഞിൽ,മെനഞ്ഞിൽ,ചെറിയ കട്ലകൾ,കുഞ്ഞ്‌ ചേറുവരാലുകൾ,പകൽ മാത്രം കിട്ടിയിരുന്ന കോലാ,മുള്ളുമീനായ ചെമ്പല്ലി എന്നിവ ഇടതടവില്ലാതെ വലയിലേക്ക്‌ ഓടിക്കയറിയപ്പോൾ ചാക്കിനൊപ്പം ഞങ്ങളുടെ മനസും നിറഞ്ഞു.

തുടർച്ചയായ മഴ തോട്ടിലേയും,പാടത്തേയും ജലനിരപ്പുയർത്താൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.പുലരാറായപ്പോൾ രണ്ട്‌ ചാക്ക്‌ മീൻ ലഭിച്ചു.അതിന്റെ സന്തോഷം 'സെലിബ്രേഷനി'ലൂടെ ഞങ്ങൾ പങ്ക്‌ വെച്ചു.

പുലർന്നപ്പോൾ തോടും പാടവും നികന്നു.കണ്ണെത്ത ദൂരത്തോളം കലക്കവെള്ളം മാത്രം.

പുലർച്ചേ മീൻ കിട്ടുമെന്ന കണക്കുകൂട്ടലിൽ വീണ്ടും വീശാനിറങ്ങി.

"ഈ തണുപ്പത്ത്‌ നിന്നും കയറിപ്പോയിനെടാ പിള്ളാരേ "എന്ന് പറയുന്നത്‌ പോലെ നാലു നീർക്കാക്കകൾ ഞങ്ങളുടെ മുകളിൽ വന്ന് ചിറക്‌ കുടഞ്ഞ്‌ വെള്ളം തെറിപ്പിച്ചു.കുറച്ച്‌ ചെറിയ മീനുകളെ അവയുടെ നേരേ എറിഞ്ഞ്‌ കൊടുത്തു.

കുട്ടാപ്പി ഉടക്ക്‌വല പൊക്കി നോക്കി മീൻ പിടിക്കാൻ പാടത്തേക്കിറങ്ങി.പറമ്പിൽ നിന്നും വെട്ടിയ നീളമുള്ള ഒരു കമ്പുമായി ഞാനും ഇറങ്ങി.കുറച്ച്‌ നടന്നപ്പോൾ ഉദ്ദേശിച്ച വെള്ളം അല്ലെന്ന് മനസിലായി.അഞ്ചടി മൂന്നിഞ്ച്‌ വെള്ളം ഉണ്ടെന്ന് മനസിലായി.കമ്പ്‌ കുത്തിപ്പിടിച്ച്‌ അതിൽ ഊന്നി നടന്നു.ഇടക്ക്‌ തല ഉയർത്തി ശ്വാസം എടുക്കും.

'എന്തിനാടാ,,ഇത്ര പാട്‌ പെടുന്നത്‌ ?നിനക്ക്‌ നീന്താൻ മേലേ ?എന്ന് നിങ്ങൾ ചോദിക്കരുത്‌..
നീന്തൽ അറിയാമെങ്കിൽ  നീന്തുവേലേ എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ച്‌ ചോദിക്കും.'

"തിരിച്ചു വിട്ടോടാ ഉവ്വേ" എന്ന് തലച്ചോർ പറഞ്ഞെങ്കിലും മനസ്‌ സമ്മതിച്ചില്ല.

"ബാംഗ്ലൂരും,കുടജാദ്രിയിലുമൊക്കെ പോയിട്ട്‌ തിരിച്ചു വന്ന ഞാൻ പേടിക്കാനോ??ച്ഛായ്‌!!"

ഒരു കവിൾ വെള്ളം അകത്തായി.

മുന്നോട്ട്‌ വെച്ച കാൽ പുറകോട്ട്‌ വലിച്ചു.
കയ്യിലുള്ള വടി ആഞ്ഞ്‌ കുത്തി.എങ്ങും തൊടുന്നതായി തോന്നിയില്ല.നിലത്ത്‌ നിന്നും കാൽ പറിഞ്ഞു.മുന്നോട്ട്‌ വീണു.

"അബദ്ധമായല്ലോ.കുറച്ച്‌ ശ്വാസം നേരത്തേ എടുത്ത്‌ വെക്കാമായിരുന്നു."

ഒന്ന് മുങ്ങിപ്പൊങ്ങി മുകളിൽ വന്നു.

ടുട്ടു വല വിരിച്ചെറിയുന്നത്‌ കണ്ടു.

കണ്ണ് നിറയുന്നു.

കേൾവി നഷ്ടപ്പെട്ടല്ലോ!

ഒരിരമ്പൽ മാത്രം.!!!

പെട്ടെന്ന് ആരോ താങ്ങി ഉയർത്തുന്നതായി തോന്നി.മുകളിൽ വന്ന് ശ്വാസം ആഞ്ഞ്‌ വലിച്ചു.ശ്വാസം ഇത്ര വിലപ്പെട്ടതായിരുന്നോ??എത്ര ശ്വാസം എടുത്തിട്ടും മതിയാകുന്നില്ല.അപ്പോൾ ഒരു കാര്യം കൂടി മനസിലായി കൈയിൽ ആ വടി അപ്പോഴുമുണ്ട്‌.കുട്ടാപ്പി ചേർത്ത്‌ പിടിച്ച്‌ വയറ്റിൽ ആഞ്ഞ്‌ അമർത്തി.വെള്ളം അധികം അകത്തായില്ല എന്ന് തോന്നി.

മീൻ പിടിക്കുന്നിടത്തേക്ക്‌ നോക്കുമ്പോൾ ടുട്ടുവിന്റെ കയ്യിലെ ചരടിൽ ഒരു വലിയ മീൻ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്നത്‌ കണ്ടു.അങ്ങോട്ട്‌ നീങ്ങുമ്പോൾ കുട്ടാപ്പി പറഞ്ഞു.
"അവർ വാള വാള എന്ന് വിളിച്ച്‌ കൂവിയത്‌ കേട്ടപ്പോളാ നിന്നെ നോക്കിയത്‌.അല്ല നീ എന്നാ കാണിക്കാനാടാ ആ കൊളത്തിന്റെ അങ്ങോട്ട്‌ പോയത്‌"?  

"ആ.എനിക്കറിയത്തില്ല.എന്നതായാലും അവന്മാരോട്‌ പറയണ്ട."

അവരുടെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അന്നു വരെ കിട്ടിയിട്ടില്ലാത്ത അത്ര വലിയ വാള ആണെന്ന് മനസിലായി.നാലടിയോളം നീളമുണ്ട്‌.ചരടിൽ കോർത്ത്‌ തൂക്കിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു.അവൻ കിടന്ന് പിടക്കുന്നുണ്ട്‌.

അവനെ അങ്ങ്‌ മോചിപ്പിച്ചാലോ!!

വേണ്ട.വാളക്ക്‌ അല്ലേലും നല്ല രുചിയാ.

അതിനെ ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചാലോ!!

വേണ്ട.!അവന്മാർ തെറ്റിദ്ധരിക്കും.

കാലം വല്ലാത്തതാ ..........                                                                                                                         

ഫോട്ടോ കടപ്പാട്:ഗ്രാമ്യഭാവങ്ങൾ.                          
എഴുതാന്‍ പ്രേരണ:കല്ലോലിനി.