ഇടവേളയ്ക്ക്‌ ശേഷം 1(പൂരനഗരിയിലെ വിക്രിയകൾ)

ഓഗസ്റ്റ്‌ 21 നു രാവിലെ എഴുതാനിരുന്ന് 22 നു പുലർച്ചേ 'കോളാമ്പി'യിൽ 'ഞാൻ ദാ കെട്ടാൻ പോകുന്നേ' എന്ന മട്ടിലൊരു പോസ്റ്റുമിട്ട്‌ ,പതിവായി വായിക്കാൻ വരുന്നവർക്ക്‌ 'ദാ,ഒരു പോസ്റ്റു വന്നിട്ടുണ്ടേ 'എന്നൊരു മെയിലുമയച്ച്‌ ഉറങ്ങാൻ കിടന്ന എന്നെ ഉണർത്തിയത്‌ അമ്മിയുടെ ശബ്ദമായിരുന്നു.

   ശബ്ദം മാത്രമല്ല അമ്മിയുമുണ്ട്‌.

"എന്നാമ്മീ ഈ പെലകാലേ വിളിച്ചേപ്പിക്കുന്നേ?കണ്ണൂടെ തുറക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല.എന്നാ ക്ഷീണവാ."

"ഓ! ഇങ്ങനെ ക്ഷീണിയ്ക്കാൻ നീ ഇന്നലെ രാത്രി എന്നാ മലമറിയ്ക്കുവാരുന്ന് കൊച്ചേ.രാത്രി മുഴുവൻ മുറീന്ന് വെട്ടം കണ്ടല്ലൊ.!

"എന്റെ കല്യാണത്തിന്റെ പോസ്റ്റ്‌ ഇടുവാരുന്നമ്മീ."

"കല്യാണത്തിനു പോസ്റ്റോ "?

"കുറേ എഴുത്തുകാരെ കല്യാണം ക്ഷണിയ്ക്കുവാരുന്നു.ഇന്റർനെറ്റിൽ."

"നിന്റെയൊരു ഇന്റർനെറ്റ്‌.ഒറക്കോവില്ല.ഫോണിൽ കുത്ത്‌ തന്നെ കുത്ത്‌."

മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ തിരിഞ്ഞ്‌ കിടന്നു.

"ഡാ അച്ചാച്ചൻ വന്നിട്ടുണ്ട്‌.ടുട്ടുവുമായി സിറ്റൗട്ടിലിരുന്ന് കല്യാണക്കാര്യം പറയുവാ."

"അയ്യോ!!ഞാനിതാ വരുന്നെന്ന് പറ."

ഉറക്കവും ഉറക്കക്ഷീണവും പമ്പകടന്നു.ചാടിയെഴുന്നേറ്റു.

പല്ല് തേച്ച്‌,മുഖം കഴുകിയെന്ന് വരുത്തി ഉമ്മറത്തേയ്ക്ക്‌ നടന്നു.

അച്ചാച്ചനും അനിയൻ ടുട്ടുവും അരമതിലിലിരിയ്ക്കുന്നു.

ഞാൻ സ്റ്റെപ്പിലേയ്ക്ക്‌ കാലും നീട്ടി നിലത്തിരുന്നു.

"ഡാ !കൊച്ചേ...ഇനി രണ്ടൂന്നാഴ്ചേയുള്ളൂ കല്യാണത്തിന്.കല്യാണക്കുറി അടിക്കണം.എല്ലാരേം വിളിക്കണം.സ്വർണ്ണം വാങ്ങണം.ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കണം.വണ്ടി ബുക്ക്‌ ചെയ്യണം."

രാവിലേ തന്നെ കേൾക്കുന്നത്‌ കാശ്‌ ചെലവിന്റെ കാര്യമാണല്ലോ ഭഗവാനേ.!!

"കല്യാണക്കുറി വേണോ വെല്ല്യേട്ടാ.?"അമ്മി അച്ചാച്ചനോടായി ചോദിച്ചു.

"പിന്നേയ്‌!ഇപ്പോ എല്ലാ കല്യാണത്തിനും കുറി അടിയ്ക്കാറുണ്ട്‌.അതാ സൗകര്യം."

"അത്‌ ശര്യാ.ഓരോ വീട്ടിലും ചെന്ന് പറഞ്ഞത്‌ തന്നെ പിന്നേം പറയുന്ന മടുപ്പൊഴിവാക്കാം."

"ശര്യാ.പിന്നെ അവർ ചോദിക്കുന്നതിന്റെ മറുപടി പറഞ്ഞാ മത്യല്ലോ!"

"രമ്യാടെ കല്യാണം വിളിച്ച ലിസ്റ്റ്‌ വീട്ടിലുണ്ട്‌.അതിപ്പോ അങ്ങ്‌ പോയി നോക്കാം."അച്ചാച്ചൻ പറഞ്ഞു.

"കല്യാണംവിളി നമുക്ക്‌ പരമാവധി വെട്ടിക്കുറയ്ക്കാം അച്ചാച്ചാ.കല്യാണത്തിനു ആഢംബരം പാടില്ലെന്ന് വനിതാക്കമ്മീഷൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌."

"അത്‌ സ്ത്രീധനത്തിന്റെ കാര്യാടാ ചെറുക്കാ."

അമ്മി കാപ്പിയും മുട്ട പുഴുങ്ങിയതുമായി വന്ന് എന്റെ നേരേ നീട്ടി.ഞാനത്‌ വാങ്ങിക്കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി.

"ഈ മൊട്ടയൊക്കെയാണോ കഴിക്കുന്നേ.വല്ലതും കട്ടിയ്ക്ക്‌ കഴിക്കെടാ.കുറച്ച്‌ തടി വെക്കാൻ നോക്ക്‌."അച്ചാച്ചൻ പറഞ്ഞു.

"പിന്നേ പത്ത്മുപ്പത് കൊല്ലം‌ കൊണ്ട്‌ ഉണ്ടാകാത്തതാ മൂന്നാഴ്ച കൊണ്ട്‌ ഉണ്ടാക്കാൻ പോകുന്നത്‌."അമ്മി കുണ്ഠിതപ്പെട്ടു.

അല്ലേലും ചന്തുവിനു തോൽവി മാത്രമല്ലേ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളൂ എന്നോർത്ത്‌ സമാധാനിച്ചു.

"നീയന്നാ വീട്ടിലേയ്ക്ക്‌ പോരെടാ.ഞാനും ടുട്ടൂം കൂടെ അവിടെ ചെന്ന് ലിസ്റ്റ്‌ നോക്കട്ടെ".

അവർ പോകാനായി ഇറങ്ങി.

"ഞാനും വരാം."

അപ്പോൾ എന്റെ ഫോൺ ശബ്ദിക്കുന്ന കേട്ടു.മുറിയിൽ പോയി നോക്കി.

ബ്ലോഗർ വിനോദ്‌ കുട്ടത്ത്‌.

"ഹലോ വിനോദേട്ടാ "

മറുവശത്ത്‌ നിന്നും ഭീകരമായ പൊട്ടിച്ചിരി മുഴങ്ങി.

ചിരിയുടെ അവസാനം സുധീീീ എന്ന വിളിയും പിന്നെ ചിരിയും.

"എന്നാ പറ്റി വിനോദേട്ടാ?ചാനലു പോയോ "?

"നീ അലക്കിപ്പൊളിച്ച്‌,കീറിത്തുന്നി,പൊളിച്ചടുക്കി,കടുക്‌ വറത്തെടാ ".

"എന്നതാന്നാ "?

"ഡാ നിന്റെ പോസ്റ്റ്‌ വായിച്ചു ".

"ആഹാ.ഞാനങ്ങ്‌ പേടിച്ച്‌ പോയല്ലോ."

കുറേ നേരമായി അക്കാര്യം മറന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു.

"കൊള്ളാരുന്നോ വിനോദേട്ടാ "?

"തകർത്തെടാ മച്ചാ.ഞാനിത്‌ ബസിലിരുന്നാ വായിച്ചത്‌.ഞാൻ ഫോണിൽ നോക്കി ഉറക്കെച്ചിരിയ്ക്കുന്നത്‌ കണ്ട ആൾക്കാർ നോക്കാൻ  തുടങ്ങിയപ്പോൾ അടുത്ത സ്റ്റോപ്പിലിറങ്ങി അവിടെ നിന്ന് ചിരിച്ചു."

ഉറക്കം കഴിഞ്ഞെഴുന്നേറ്റപ്പോൾ എഴുതിയതെന്താന്ന് മറന്നും പോയി.

ചിന്തകളെ ഭേദിച്ചു കൊണ്ട്‌ കുട്ടത്തിന്റെ ശബ്ദം.

"മകൾ ലിങ്കിട്ടെന്ന് കേട്ട്‌ അമ്മ നാണിയ്ക്കുന്ന സീൻ കലക്കി."

"കുഴപ്പാക്വോ "?

"ഹേയ്‌!!കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല.അമ്മായി അമ്മ വിം കലക്കിത്തരാതെ സൂക്ഷിച്ചോ "

"ഹേയ്‌!അതൊന്നുമില്ല.അതൊരു പാവമാ."

"പിന്നെ ഇങ്ങനെയൊക്കെ എഴുത്യാ ആരും പാവല്ലാതേയാകൂടാ "

ശ്ശൊ!!വേണ്ടാരുന്നു.

"ശരീടാ മച്ചാ.ഇനി ദിവ്യയെക്കൂടി ഒന്ന് വിളിക്കട്ടെ.ബ്ലോഗിൽ കാണാം."

"ശരി."

അൽപ സമയത്തിനകം തറവാട്ടിലെത്തി.

കല്യാണം എങ്ങനെയായിരിക്കണം എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ച പൊടിപൊടിയ്ക്കുന്നതായി മനസ്സിലായി.

ടുട്ടുവിന്റെ കൈയ്യിൽ ഒരു ബുക്കിരിക്കുന്നു.

"അവൾടെ കല്യാണം വിളിച്ചവരുടെ ലിസ്റ്റ്‌ മുതൽ അടുക്കളകാണാൻ പോയതുവരെയുള്ള ചെലവിതിലുണ്ട്‌."
കണ്ടപാടേ അച്ചാച്ചൻ പറഞ്ഞു.

അവരുടെ അടുത്ത്‌ പോയിരുന്നു.

അൽപം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആ ബുക്ക്‌ എനിയ്ക്കും കിട്ടി.

അത്‌ വാങ്ങിത്തുറന്ന് നോക്കിയ എന്റെ തലകറങ്ങി.വെട്ടിയും തിരുത്തിയും നാൽപത്‌ പേജോളം വിളിക്കേണ്ടവരുടെ ലിസ്റ്റ്‌ മാത്രം.

  ദൈവമേ!ഇത്രയും ബന്ധുക്കളോ?ഇത്രയും പേരേ പാലക്കാട്ടെത്തിയ്ക്കൻ റെയിൽവേ പ്രത്യേക ട്രെയിൻ അനുവദിക്കുമോ ആവോ?

എന്റെ ചിന്തകൾ നാടും കടന്ന് കാടും കടന്ന് പാലക്കാട്ടെത്തിയപ്പോളേയ്ക്കും ടുട്ടു തന്നെ പറഞ്ഞു,നമുക്കിത്രേം പേരെയൊന്നും വിളിക്കേണ്ടാന്ന്.അത്‌ കേട്ട പ്രതിശ്രുതവരന്റെ മനം കുളിർത്തു.

"നീ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്‌.വിളിക്കേണ്ടാത്തവരേം,വിളിക്കേണ്ടവരേം ഈ ലിസ്റ്റിൽ നിന്ന് സെലക്റ്റ്‌ ചെയ്യ്‌."

ഞാൻ കിട്ടിയ അവസരം മാന്യമായി വിനിയോഗിക്കാൻ തുടങ്ങി.പെട്ടെന്ന് പണി തീർത്ത്‌ ബുക്ക്‌ അച്ചാച്ചനു കൊടുത്തു.

അത്‌ നോക്കിയ അച്ചാച്ചൻ ചിരിച്ചത്‌ കണ്ട്‌ എല്ലാവരും അമ്പരന്നു.

"ഹ.ഇത്‌ ഞാനുണ്ടാക്കിയ അത്‌ തന്നെ ആണല്ലോ!അപ്പോ നീയെന്നതാടാ തിരുത്തിയത്‌."?

"അച്ഛാച്ചാ!ടിക്‌ ഇട്ടിരിക്കുന്നതെല്ലാം വിളിക്കേണ്ടാത്തവരുടെയാ ".

"മൊത്തം ടിക്കാണല്ലോ"?

"പത്തിരുപത്തിയഞ്ച്‌ പേരേ വെച്ച്‌ നടത്താനാണെങ്കിൽ കല്യാണമായി വേണ്ടല്ലോ!അവളെ ചെന്ന് ഒരു വണ്ടിയ്ക്ക്‌ കൂട്ടിക്കോണ്ട്‌ പോന്നാ മത്യല്ലോ!"

ഞാൻ മൗനിയായി.

"ആ ലിസ്റ്റ്‌ കാണിച്ചേ."
ടുട്ടു ഇടപെട്ടു.അവനു തന്നെ ചിരി വന്നു.

പിന്നെ അഭിപ്രായങ്ങളുടെ പൊടിപൂരമായിരുന്നു.

"അറയ്ക്കൽകാരു മാത്രം കല്യാണത്തിനു കൂട്യാപ്പോരാ."

"നാടും നാട്ടാരും അറിഞ്ഞ്‌ വേണം കല്യാണം."

"ഇരുനൂറു പേരെങ്കിലുമില്ലാത്ത കല്യാണം എന്നതാ ".

"അല്ലെങ്കിൽ ആ പെണ്ണിനെ പിന്നെ വഴിയിൽ വെച്ച്‌ കാണുന്നവർ ഇതേതാന്ന് വിചാരിയ്ക്കും."

കാസ്റ്റിംഗ്‌ വോട്ട്‌ ചെയ്യാനുള്ള എന്റെ അവകാശത്തെ തൃണവൽഗണിച്ച്‌ കൊണ്ട്‌ അനിയൻ ടുട്ടു തീരുമാനം പ്രഖ്യാപിച്ചു.75 പേർ തിരുമിറ്റക്കോടിനു പോകാനും ബാക്കി 150 പേർക്ക്‌ വീട്ടിൽ റിസപ്ക്ഷൻ അറേഞ്ച്‌  ചെയ്യാമെന്നുമായിരുന്നു ആ തീരുമാനം.

★                           ★                           ★

വിവാഹനിശ്ചയം കഴിഞ്ഞ എതൊരു യുവതീയുവാക്കൾക്കുമുണ്ടാകുന്ന അതേ തിക്ക്‌മുട്ടൽ ഞങ്ങൾക്കുമുണ്ടായി.
ഫോൺ വിളിയും ,വാട്സാപ്പും കൊണ്ട്‌ മാത്രം മാനസികസമ്മർദ്ദത്തെ അതിജീവിയ്ക്കാൻ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ വന്നപ്പോൾ ഒരു ബ്ലോഗേഴ്സ്‌ മീറ്റ്‌ കൂടി തീരുമാനമായി.

ഓഗസ്റ്റ്‌ ഇരുപത്തിയാറിനു വെളുപ്പിനു നാലു മണിയ്ക്ക്‌ എന്റെ ഫോണിലെ അലാം ശബ്ദിച്ചു.ചാടിയെഴുന്നേറ്റ്‌ കതക്‌ തുറന്നപ്പോൾ അമ്മിയതാ എന്നെ നോക്കി കണ്ണു തിരുമ്മിനിൽക്കുന്നു.

നേരം വെളുത്ത്‌ എട്ടരയായാൽ പോലും എഴുന്നേൽക്കാത്ത മകൻ നാലു മണിക്കൂർ മുൻപേ എഴുന്നേറ്റത്‌ കണ്ട അമ്മി അമ്പരന്നു.

അതേ!!മകൻ തന്നെ.

"എന്നാടാ കൊച്ചേ വയറിനു സുഖമില്ലേ "?

ചരിത്രാതീതകാലം മുതൽക്കേ  അമ്മമാർക്ക്‌ അവരുടെ ആണ്മക്കൾ പതിവിലും അൽപം നേരത്തേ എഴുന്നേറ്റാൽ ഇതല്ലാതെ വേറൊന്നും ചോദിക്കാനില്ലേ?വയറു പോലും വയറുവേദന.ഹും!മനസ്സിനാ വേദന!!!.

"ഒരു സ്ഥലം വരെ പോകണം."

"ഏത്‌ സ്ഥലത്തേയ്ക്കാ ഇത്ര നേരത്തേ "?

"ആറു മണിയ്ക്ക്‌ ഏറ്റുമാനൂരുന്ന് ബസ്സുണ്ട്‌.അതിനു പോകണം."

"എങ്ങോട്ടാ "?

"അമ്മി വേം ഇച്ചിരെ വെള്ളം ചൂടാക്കിക്കേ."
മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

അമ്മി അടുക്കളയിലേയ്ക്ക്‌ നടക്കുന്നത്‌ കണ്ടിട്ട്‌ ഞാൻ എന്റെ മുറിയിലേയ്ക്ക്‌ തിരികെ വന്നു..

അലമാരി തുറന്ന് ക്രീം പാന്റും,വെള്ളയിൽ  പച്ച ചെക്ക് ഷർട്ടും എടുത്ത്‌ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി.

പാന്റിടണോ!!!

പാന്റിടുമോ എന്ന കല്ലോലിനിയുടെ സംശയം തീർക്കുകയുമാകാം,ഞാൻ പണ്ട്‌ പാന്റിട്ടിരുന്നുവെന്ന് എനിയ്ക്കെന്നെത്തന്നെ വിശ്വസിപ്പിക്കുകയുമാവാം.കല്യാണരാമൻ പാന്റിടുന്ന സീൻ പോലെ ആയാൽ കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ ഭാര്യ എക്കാലവും അത്‌ തന്നെ പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നാലോ എന്ന പുനർവിചിന്തനത്തിൽ പാന്റ്‌ മാറ്റി മുണ്ടാക്കി.

ക്രീം ഷർട്ടും അതിനു ചേരുന്ന കരയുള്ള മുണ്ടുമെടുത്ത്‌ കട്ടിലിലിട്ടു.

"അമ്മീ!ഇതിങ്ങ്‌ തേച്ച്‌ തന്നേക്കേ."

കുളി കഴിഞ്ഞ വന്നപ്പോൾ അമ്മി ഷർട്ട്‌ തേയ്ക്കാൻ തുടങ്ങുന്നു.ഒരു കപ്പ്‌ കാപ്പി മേശപ്പുറത്തിരിപ്പുണ്ട്‌.അതെടുത്ത്‌ കുടിയ്ക്കുന്നതിനിടയിൽ അമ്മി പറഞ്ഞു.

"കല്ലോലിനി."

ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി.

"അമ്മി എന്നാ പറഞ്ഞത്‌??കല്ലോലിനീന്നോ?"

"ചുമ്മാ തോന്നീതാടാ കൊച്ചേ."

"അമ്മി കല്ലോലിനീന്നല്ലേ പറഞ്ഞത്‌?ഞാനങ്ങനെയാണല്ലോ കേട്ടത്‌"?

"അങ്ങനെ തന്നെയാ പറഞ്ഞത്‌ ".

""അമ്മിയ്ക്ക്‌ കല്ലോലിനീന്നെങ്ങനെയാ കിട്ടീത്‌ ?"

"എനിയ്ക്ക്‌ ചുമ്മാ അങ്ങ്‌ തോന്നുവാ ".

"ഇത്ര കട്ടിയുള്ള വാക്ക്‌ ചുമ്മാ അങ്ങ്‌ തോന്നുവോ "?

"അതേന്നേ ".

"അമ്മി വല്ലാതെയങ്ങ്‌ വളർന്നു."

"നിന്റെയൊക്കെ കാട്ടായങ്ങൾ കണ്ടല്ലേടാ അമ്മി ജീവിയ്ക്കുന്നേ ".

ചിരി വന്നെങ്കിലും അമർത്തിപ്പിടിച്ചു.

അഞ്ചരയായപ്പോൾ പോകാനിറങ്ങി.

അമ്മി അപ്പോൾ രണ്ടായ്‌ മുറിച്ച്‌ പുഴുങ്ങിയ ഏത്തപ്പഴവും ഒരു കുപ്പി വെള്ളവുമായി വന്നു.

"ബസ്സിലിരുന്ന് കഴിക്കാം.തൃശ്ശൂർ വരെ പോകാനുള്ളതല്ലേ "?

അമ്മി രാവിലേ തന്നെ ഞെട്ടൽ പരമ്പര സൃഷ്ടിക്കുന്നു.

ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ച്‌ നോക്കി.ഒരു ഭാവഭേദവുമില്ല.

സ്കൂട്ടറിന്റെ താക്കോലുമെടുത്ത്‌ പുറത്തേയ്ക്ക്‌ നടന്നു.

ഒമ്പതരയായപ്പോൾ തൃശ്ശൂർ കെ.എസ്‌.ആർ.ടി.സി ബസ്റ്റാൻഡിലെത്തി.കല്ലോലിനി എത്താൻ അര മണിക്കൂർ കൂടി കഴിയും.

ഒരു കാപ്പിയും വടയും വാങ്ങി യാത്രക്കാരുടെ ഇരിപ്പിടത്തിൽ പോയി ഇരുന്നു.

കാത്തിരുപ്പിന്റെ,അക്ഷമയുടെ അരമണിക്കൂർ അരയുഗം പോലെ തോന്നിച്ചു.

വീണ്ടും ഒരു കാപ്പി കൂടി വാങ്ങി പഴയ സ്ഥാനത്ത്‌ വന്നിരുന്നു.

കുറച്ച്‌ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു കാപ്പി കൂടി.പിന്നെ എന്നെ കാണുമ്പോഴേ കടക്കാരൻ ഒരു കപ്പിലേയ്ക്ക്‌ കാപ്പി ഒഴിക്കാൻ തുടങ്ങി.

അവസാനം ഉള്ളിൽ നിന്നും മാരകമായ വിളി വന്നപ്പോൾ സ്റ്റാൻഡിനകത്ത്‌ തന്നെയുള്ള മൂത്രപ്പുരയിലേയ്ക്ക്‌ നടന്നു.നേരേ അകത്തേയ്ക്ക്‌ നടന്നു.
അവിടിരുന്നയാൾ പുറകിൽ നിന്നും വിളിച്ചു.

  "ഊൂം "?

"ഊങ്ഹൂം"

ചമ്മലോടെ അവിടെ പണം  നൽകി കാര്യം സാധിച്ച്‌ പുറത്ത്‌ വന്നപ്പോൾ ആകെയൊരുന്മേഷം തോന്നി.

ബാഗിൽ നിന്നും വെള്ളമെടുത്ത്‌ കുടിച്ച്‌ കടക്കാരൻ കാണാതെ മറുവശത്തൂടെ സ്റ്റാൻഡിന്റെ മുന്നിലെത്തി.

അപ്പോൾ ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു.പ്രതീക്ഷിച്ച വിളി തന്നെ.

കല്ലോലിനി.

അരമണിക്കൂർ കാത്തിരുന്നതിന്റെ അക്ഷമയും,ഈർഷ്യയുമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അവൾ ഒരു കുടയും ചൂടി നടന്ന് വരുന്നത്‌ കണ്ടപ്പോൾ അതെല്ലാം മാറി.

ഇളമഞ്ഞയിൽ വയലറ്റ്‌ പൂക്കളുള്ള ചുരിദാറിൽ അവൾ കൂടുതൽ സുന്ദരിയായി തോന്നി.അതോ എന്റെ സൗന്ദര്യം കുറഞ്ഞത്‌ കൊണ്ട്‌ തോന്നുന്നതാണോ?

ഒരു വല്ലാത്ത ഭാവത്തോടെ നിൽക്കുന്ന എന്റെ മുന്നിൽ വന്ന് നിന്ന കല്ലോലിനി മന്ദഹസിച്ചു.എനിയ്ക്കെന്തോപോലെ തോന്നി.

യാതൊരു വിധ പരിചയവുമില്ലാത്ത , ഇരുന്നൂറോളം കിലോമീറ്റർ അകലെയുള്ള  ഒരു പെൺകുട്ടിയെ പരിചയപ്പെട്ട്,‌ അവളിൽ വിശ്വാസമുണർത്തി,ഇവന്റെ കൂടെ ജീവിച്ചേക്കാം എന്ന തീരുമാനമെടുപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞതിൽ എനിയ്ക്ക്‌ എന്നെക്കുറിച്ച്‌ തന്നെ ഒരു അഭിമാനമൊക്കെ തോന്നി.

"ഹലോ " അവളുടെ ശബ്ദമാണെന്നെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തിയത്‌.

"കല്യാണീ "

"ഓ !വന്നിട്ട്‌  ഒത്തിരി നേരമായോ "?

ഞാൻ പറഞ്ഞ മറുപടി കേട്ട എനിയ്ക്ക്‌ തന്നെ ചിരി വന്നു.

"എനിയ്ക്ക്‌ വിശക്കുന്നു."

ഒരു പണിയുമില്ലാതെ വീട്ടിലിരുന്നാൽ ജലപാനം പോലുമില്ലാത്ത ഞാൻ തൃശ്ശൂർ ചെന്നപ്പോൾ പറഞ്ഞ വാചകമേ!!

"എന്ത്‌" ദിവ്യ ഞെട്ടി.

ഞാനും ചിരിച്ചു.അവളും.

പതുക്കെ കെ.എസ്‌.ആർ.ടി.സിയ്ക്ക്‌ വെളിയിലേയ്ക്ക്‌ നടന്നു.റോഡ്‌ ക്രോസ്സ്‌ ചെയ്ത്‌ മറുവശത്തേയ്ക്കെത്തി.അടുത്തടുത്ത രണ്ട്‌ ഹോട്ടലുകളിലൊന്നിന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് ഒരാൾ കൈ വീശി വിളിച്ചു.അങ്ങോട്ട്‌ തന്നെ കയറി.

ഒഴിവ്‌ കണ്ട മേശയുടെ രണ്ട്‌ പുറവുമായി ഇരുന്നു.

ഓരോ മസാലദോശയും കാപ്പിയും ഓർഡർ ചെയ്തു.

പിന്നെ അണപൊട്ടി ഒഴുകുന്ന പോലെ സംസാരമായിരുന്നു.

അരമണിക്കൂർ കൊണ്ട്‌ ഹോട്ടലിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.

പൂരനഗരിയിലേയ്ക്ക്‌ ഇറങ്ങി നടന്നു.

വീട്ടിലാണെങ്കിൽ നൂറുമീറ്റർ അകലം പോലുമില്ലാത്ത ശ്രീനിക്കടയിലേയ്ക്ക്‌ നടന്ന് പോകാൻ മടിച്ചിട്ട്‌ വണ്ടിയിൽ പോകുന്ന ഞാൻ യാതൊരു മടുപ്പുമില്ലാതെ തൃശ്ശൂർ ടൗണിലൂടെ മൂന്ന് മണിക്കൂർ ദിവ്യയുടെ കൂടെ നടന്നു.ഒരു മടുപ്പും അറിഞ്ഞില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല ആ നടപ്പ്‌ അവസാനിയ്ക്കരുതേ എന്ന് വരെ ആഗ്രഹിച്ച്‌ പോയി.

അങ്ങനെ നടക്കുന്നതിനിടയിൽ കല്യാണഡ്രസ്സ്‌ അവിടെ നിന്നും എടുക്കാമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു.

കുറേ എന്തൊക്കെയോ വാങ്ങിച്ചു.

വഴിയരികിൽ കുങ്കുമം കൂട്ടിയിട്ട്‌ വിൽക്കുന്നത്‌ കണ്ടപ്പോൾ ദിവ്യയ്ക്കൊരു ആഗ്രഹം.ഒരു ഡപ്പി കുങ്കുമം വാങ്ങിപ്പിച്ച്‌ അവൾ ബാഗിലിട്ടു.

ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ ചിരി വരുന്ന ഒരു കുഞ്ഞ്‌ സമ്മാനം എനിയ്ക്കും വാങ്ങിത്തന്നു.ഒരു കളിപ്പാട്ടക്കടയിൽ നിന്നും ഒരു കമ്പിൽ പിടിപ്പിച്ച സ്വർണ്ണനിറമുള്ള ഇതളുകളുള്ള പമ്പരം.അതും കയ്യിൽ പിടിച്ച്‌ നടക്കാൻ ഒരു മടിയും തോന്നിയില്ല.

രണ്ട്‌ മണിയായപ്പോൾ യാത്ര പറഞ്ഞ്‌ പിരിഞ്ഞു.

★                            ★                        ★

  സെപ്റ്റംബർ 1

കല്യാണഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കാൻ പോകേണ്ട ദിവസം.

രാവിലെ ഒമ്പതായപ്പോൾ ഞാനും,അമ്മിയും,സിന്ധുവും,ടുട്ടുവും പുറപ്പെട്ടു.അച്ഛൻ വരുന്നില്ലാത്തതിനാൽ ഉച്ചയ്ക്ക്‌ ഉണ്ണാൻ വരുമ്പോൾ കഴിക്കാനുള്ള ചോറുണ്ടാക്കാനുള്ളത്‌ കൊണ്ട്‌ ഇറങ്ങാനും വൈകി.

ദിവ്യയുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും വരുന്നത്‌ ദിവ്യയും അനിയത്തി ദീപ്തിയും മാത്രം.

ഒരു മണിയോടെ ഞങ്ങൾ തൃശ്ശൂരിലെ അവൾ സെലക്റ്റ്‌ ചെയ്ത കടയിലെത്തി.

ചിങ്ങമാസം ആയത്‌ കൊണ്ട്‌ കടയിൽ നല്ല തിരക്ക്‌.അത്രയും ദൂരം വണ്ടിയോടിച്ച ക്ഷീണം ഉള്ളത്‌ കൊണ്ട്‌ ടുട്ടു കാറിനകത്ത്‌ തന്നെ ഇരുന്ന് ഉറങ്ങുവാണെന്ന് പറഞ്ഞതിനാൽ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്ക്‌ നാലു പെണ്ണുങ്ങളുടെ കൂടെ നിരായുധനായി കടക്കകത്തേയ്ക്ക്‌ കടന്നു.

നിറപുഞ്ചിരിയോടെ ഒരു സെയിൽസ്ഗേൾ ഞങ്ങളെ വരവേറ്റ്‌ മൂന്നാം നിലയിലേയ്ക്ക്‌ ആനയിച്ചു.

നാലു  പെണ്ണുങ്ങൾ വസ്ത്രക്കൂമ്പാരത്തിനകത്തേയ്ക്ക്‌ ഊളിയിട്ട്‌ അപ്രത്യക്ഷരാകുന്നത്‌ ഞാൻ അതിശയത്തോടെ നോക്കി നിന്നു.

മൂന്ന് മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞ്‌ അവർ ഇറങ്ങി വന്നു.വലിയ പരന്ന പ്ലാസ്റ്റിക്‌ ഡിഷുകളിൽ അടുക്കി വെച്ച ഡ്രെസ്സുകളുമായി മൂന്ന് സെയിൽഗേൾസും കൂടെയുണ്ട്‌.

"ഇനി കൊച്ചിനുള്ള ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കണ്ടേ?അത്‌ താഴെയാന്നാ പറഞ്ഞേ ".അമ്മി പറഞ്ഞു.

കൊച്ചിനുള്ള ഡ്രസ്സ്‌ എടുക്കാൻ അധികസമയമൊന്നും വേണ്ടിവന്നില്ല.കാരണം പറ്റിയ ഷർട്ടൊന്നുമുണ്ടായിരുന്നില്ല.

പിന്നെ കാഷ്‌ കൗണ്ടറിനുമുന്നിലുള്ള കാത്തിരുപ്പായി.

ബില്ല് ചെയ്യുന്ന ചേച്ചി ഇടയ്ക്കിടെ എന്നെ ഒളികണ്ണിട്ട്‌ നോക്കുന്നുണ്ട്‌.
(ഞാനിപ്പോൾ തത്പരകക്ഷിയല്ല ചേച്ചീ.അയാം ദി സോറി)

ഓ!!അതാ ബിൽ പ്രിന്റാകുന്ന ശബ്ദം.പോക്കറ്റിൽ തപ്പി നോക്കി.ഭാഗ്യം ഏ.റ്റി.എം കാർഡുണ്ട്‌.

"സർ ബില്ല് ".ചേച്ചി വിളിച്ചു.

ബിൽ വാങ്ങി നോക്കി.

ഞെട്ടി.

കിളി പോയ ശബ്ദം വായിൽനിന്നും വരുമെന്ന് ആ ചേച്ചിയ്ക്ക്‌ മനസ്സിലായി.

കാർഡ്‌ നീട്ടി.

സുന്ദരി മൊഴിഞ്ഞു.

"ഞങ്ങൾ കാർഡ്‌ അക്സെപ്റ്റ്‌ ചെയ്യുന്നില്ല സർ."

"എന്നതാ !ഇത്ര വലിയ കടയിൽ കാർഡെടുക്കത്തില്ലെന്നോ ?അതെന്നാ അങ്ങനെ?"

മറുപടിയായി ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞു.

"സർ.ഈ റോഡിന്റെ മറുവശത്ത്‌ രണ്ട്‌  ഏ.ടി.എമ്മുണ്ട്‌.സർ പോയിട്ട്‌ വരൂ."

കടുത്ത ദേഷ്യം ഉള്ളിലമർത്തി കൂടുതലൊന്നും പറയാൻ നിൽക്കാതെ കടയിൽ നിന്നുമിറങ്ങി റോഡ്‌ ക്രോസ്സ്‌ ചെയ്ത്‌ ആദ്യം കണ്ട സൗത്ത്‌ ഇന്ത്യൻ ബാങ്കിന്റെ കൗണ്ടറിലെത്തി.
കാർഡ്‌ സ്വൈപ്പ്‌ ചെയ്തു.

എന്റർ പാസ്വേഡ്‌ .

*   *   *   *

ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല.

എന്റെ കാർഡ്‌ തന്നെയല്ലേ??അതേല്ലോ!!

ഒന്നുകൂടെ ശ്രമിച്ചു.

മമ്മൂട്ടിയേക്കൂടെ തെറി വിളിക്കാൻ തോന്നി.

അടുത്ത സ്റ്റേറ്റ്‌ ബാങ്ക്‌  ഏ.റ്റി.എമ്മിലേയ്ക്ക്‌ നടന്നു.

പാസ്വേഡ്‌ ശ്രദ്ധിച്ച്‌ എന്റർ ചെയ്തു.

ഒരു പ്രിന്റൗട്ട്‌ പുറത്തേയ്ക്ക്‌ വന്നു.

Dear customer, for security reasons your card no xxxx3877 blocked for the day for entering wrong PIN thrice at ATM TDCN0041....

വെറുതേ പുറത്തേയ്ക്ക്  നോക്കി.

ടുട്ടു ഉറക്കമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ്‌ കടയിലേയ്ക്കുള്ള സ്റ്റെപ്പുകൾ കയറുന്നു.

[ആരും ഓടണ്ട.ഞാനിത് തുടരും.]

----------------------------------------

ഈ ഡിസംബർ 25 നു 'കോളാമ്പി'യ്ക്ക്‌ ഒരു വയസ്സ്‌ പൂർത്തിയാകുന്നു.ഇത്‌ വരെ 'കോളാമ്പി'യിൽ വരാനും വായിച്ച്‌ അഭിപ്രായം പറയാനും സന്മനസ്സ്‌ കാണിച്ച എല്ലാ പ്രിയപ്പെട്ട ബ്ലോഗർമാർക്കും നന്ദി.!!